Sokajy
107 Andinin-teny ao amin’ny Baiboly momba ny Fahavetavetana
Ry sakaiza, andeha isika hiresaka kely momba ny fahavetavetana. Rehefa mamaky Baiboly isika dia mahita fa misy zavatra tsy mifanaraka amin’ny sitrapon’Andriamanitra, zavatra lazainy ho fahavetavetana. Tsy inona izany matetika fa ireo fombafomba fanompoan-tsampy, toy ny fivavahana amin’ny andriamani-diso na ny fandraisana anjara amin’ny fombafomba mpanompo sampy.
Efa hatrany amin’ny Testamenta Taloha Andriamanitra dia nampitandrina ny olony mba hiala amin’ireny fomba ratsy ireny satria mifanohitra amin’ny sitrapony sy ny fikasany ho azy ireo izany. Raha mijery ny Deoteronomia 18:9-12, ohatra, dia voalaza mazava tsara fa fahavetavetana eo imason’Andriamanitra ny filalaovana ody sy ny majika.
Ao amin’ny Testamenta Vaovao koa, Jesosy dia nampianatra antsika momba ny fahadiovana sy ny fahamasinana. Nasehony fa misy fihetsika sasany izay fahavetavetana eo imasony. Ao amin’ny Matio 15:18-20, ohatra, dia nohazavain’i Jesosy fa izay mivoaka avy amin’ny vavan’ny olona no mahaloto azy, satria avy ao am-po izany. Ny ratsy ao am-pon’ny olona, toy ny lainga, ny fitenenan-dratsy, na ny fijangajangana, no lazainy ho fahavetavetana.
Tian’Andriamanitra hiaina ao anatin’ny fahamasinana sy ny fankatoavana ny teniny isika, ka hialantsika izay rehetra heveriny ho fahavetavetana. Koa andeha isika hazoto handalina ny Baiboly, satria amin’ny alany no ahafahantsika mahafantatra ny sitrapon’Andriamanitra sy miala amin’izay rehetra mety ho fahavetavetana eo imasony. Izany no lalana hahazoantsika fiadanana sy fifaliana marina.
Zavatra enina no halan’NY TOMPO, eny, fito no fahavetavetana eo anatrehany: Ny fijery mianjonanjona, ny lela fandainga, ny tanana mandatsaka ny ran’ny tsy manan-tsiny, ny fo mamorona sain-dratsy, ny tongotra malaky mihazakazaka hanao ratsy, ny vavolombelona mandainga izay milaza lainga ary ny mamafy ady eo amin’ny mpirahalahy.
Aoka tsy hisy zanakavavy na zanakalahin’ny Israely hanolo-tena hijangajanga ho fanompoan-tsampy.
Dia hoy Jesosy taminy: Mpanamarin-tena eo anatrehan’ny olona ianareo, nefa Andriamanitra mahafantatra ny fonareo; fa izay zavatra heverin’ny olona ho ambony dia fahavetavetana eo anatrehan’Andriamanitra.
Ny mizana mandainga dia fahavetavetana eo imason’NY TOMPO, fa ny vato marina no ankasitrahany.
Aza mandry amin’ny lehilahy tahaka ny fandry amin’ny vehivavy; fa fahavetavetana izany.
Fa fahavetavetana eo imason’NY TOMPO izay rehetra manao ireo zavatra ireo, ary izany fahavetavetana izany no androahan’NY TOMPO Andriamanitrao azy eo anoloanao.
Raha misy lehilahy mandry amin’ny lehilahy tahaka ny fandry amin’ny vehivavy dia efa nanao fahavetavetana izy roa lahy; hovonoina ho faty izy ireo; ny rany dia ho aminy ihany.
Ny sarin-javatra voasokitra, izay andriamaniny, dia hodoranareo amin’ny afo; aza mitsiriritra ny volafotsy na ny volamena izay eo aminy, na maka izany ho anao, fandrao ho voafandriny ianao, fa fahavetavetana eo imason’NY TOMPO Andriamanitrao izany. Ary aza mitondra fahavetavetana ho ao an-tranonao, fandrao ho tonga zavatra voaozona tahaka izany koa ianao; ho halanao sy ho fahavetavetana eo imasonao indrindra izany satria zavatra voaozona.
Hisy miaramila hitsangana noho ny teniny ka handoto ny fitoerana masina, dia ny fiarovana mafy, ary hampitsahatra ny fanatitra isanandro sady hampiditra ny fahavetavetana mahatonga fandravana.
Ary tsy mba hiditra ao mihitsy izay tsy masina, na izay manao vetaveta, na izay mandainga, fa izay voasoratra ao anatin’ny bokin’ny fiainana izay an’ny Zanak’ondry ihany.
Aza vonoina hatao fanatitra ho an’NY TOMPO Andriamanitrao, na omby na ondry na osy, izay ratsy na misy kilema, fa fahavetavetana eo imason’NY TOMPO Andriamanitrao ny manao izany.
Aoka tsy hisy eo aminao izay mampandeha ny zanany lahy na ny zanany vavy hamakivaky afo, na mpisikidy, na mpanandro, na mpanao sikidy, na mpitahiry ody, na manao azy ho masim-bava, na mpanadina amin’ny olona izay mpiantso ny fanahin’ny maty, na mpisikidy, na mpila hevitra amin’ny maty. Fa fahavetavetana eo imason’NY TOMPO izay rehetra manao ireo zavatra ireo, ary izany fahavetavetana izany no androahan’NY TOMPO Andriamanitrao azy eo anoloanao.
Ary hatramin’ny andro hampitsaharana ny fanatitra isanandro sy hampidirana ny fahavetavetana mahatonga fandravana dia hisy andro sivifolo sy roanjato sy arivo.
Aza mitondra fanati-poana intsony, fahavetavetana amiko ny fofony; ny amin’ny voaloham-bolana sy ny Sabata ary ny fiantsoam-pivoriana: Tsy zakako ny fivoriana masina haroharoam-paharatsiana! Halako ny voaloham-bolanareo sy ny andro firavoravoanareo, mavesatra amiko izany; sasatra mitondra azy Aho.
Aoka tsy hanao fitafian-dehilahy ny vehivavy ary aoka tsy hanao fitafiam-behivavy ny lehilahy fa fahavetavetana eo imason’NY TOMPO Andriamanitrao ny olona rehetra izay manao izany.
Fa ny osa, ny tsy mino, ny vetaveta, ny mpamono olona, ny mpijangajanga, ny mpanao ody ratsy, ny mpanompo sampy ary ny mpandainga rehetra dia hanana ny anjarany ao anatin’ny farihy mirehitra afo sy solifara. Izany no fahafatesana faharoa.
Fahavetavetana eo imason’NY TOMPO ny molotra mandainga, fa izay manao ny marina no ankasitrahany.
Fahavetavetana eo imason’NY TOMPO ny eritreritra hanao ratsy, fa ny teny mamy dia madio.
Fa izao kosa no ataovinareo aminy: Horavanareo ny alitarany, hovakivakinareo ny tsangambaton-tsampiny, hokapainareo ny tsangankazon-tsampy ho an’ny Aserahany ary hodoranareo amin’ny afo ny sarin-javatra voasokitra.
Fa fahavetavetana eo imason’NY TOMPO Andriamanitrao izay rehetra mahavita ireo zavatra ireo, dia izay rehetra manao ny tsy marina.
Aza manao sarin-javatra voasokitra, na izay mety ho endriky ny zavatra izay eny amin’ny lanitra ambony, na izay etỳ amin’ny tany ambany, na izay any amin’ny rano ambanin’ny tany. Aza miankohoka eo anatrehany ary aza manompo azy; fa Izaho, TOMPO Andriamanitrao, dia Andriamanitra saro-piaro ka mamaly ny heloky ny ray amin’ny zanaka hatramin’ny zafiafy sy ny zafindohalika, dia amin’izay mankahala Ahy,
ary nanorina ny toerana fanaovana sorona ho an’i Baala, izay ao amin’ny Lohasahan’ny taranak’i Hinoma, izy mba hampandeha ny zanany lahy sy ny zanany vavy hamakivaky ny afo ho an’i Moloka, izay tsy nandidiako azy, na tao an-tsaiko akory aza, dia nanao izany fahavetavetana izany izy mba hampanota ny Joda.
Nisy koa aza ireo olona nanolo-tena hijangajanga ho fanompoan-tsampy teo amin’ny tany ka nanaraka ny fahavetavetana rehetra fanaon’ny firenena izay noroahin’NY TOMPO teo anoloan’ny Zanak’Israely.
Koa raha hitanareo mitsangana ao amin’izay fitoerana masina ny fahavetavetan’ny fandravana, izay nampilazaina an’i Daniela mpaminany (Dan 12.11; 9.27), aoka hisaina izay mamaky izany,
fa izay rehetra tsy misy vombony na kirany kosa, na ao anatin’ny ranomasina na ao anatin’ny ony na amin’izay rehetra mihetsiketsika ao anaty rano sy amin’izay zavamananaina ao anaty rano, dia ho fahavetavetana aminareo. Eny, ho fahavetavetana aminareo ireny; tsy ho fihinanareo ny nofony ary hataonareo ho zava-betaveta ny fatiny. Izay rehetra ao anaty rano ka tsy misy vombony na kirany dia ho zava-betaveta aminareo. Ary izao no ho zava-betaveta aminareo amin’ny vorona ka tsy ho fihinanareo: Ny vaotoro, ny voromahery sy ny ankoay,
Izay mamono omby dia ohatry ny mamono olona; izay mamono ondry hatao fanatitra dia ohatry ny mamolaka ny vozon’alika; izay manolotra fanatitra avy amin’ny zavamaniry dia ohatry ny manatitra ran-kisoa; izay mandoro ditin-kazo manitra ho fanati-pahatsiarovana dia ohatry ny misaotra ny sampy. Eny, nifidy ny halehany ireny sady nifaly tamin’ny fahavetavetany.
Ho voaozona ny olona izay manao sarin-javatra voasokitra na sarin-javatra voarendrika, izay fahavetavetana eo imason’NY TOMPO, asan’ny tanan’ny mpahay taozavatra, ka mametraka azy ao amin’ny takona. Dia hamaly ny vahoaka rehetra hoe: Amena.
Ny fanatitry ny ratsy fanahy dia fahavetavetana eo imason’NY TOMPO, fa ny vavaka ataon’ny marina no sitrany.
Fahavetavetana eo imason’NY TOMPO izay rehetra miavonavona am-po; azo antoka fa tsy ho afa-tsiny izy ireo.
Satria fahavetavetana eo imason’NY TOMPO ny mpivadika, fa ireo marina kosa no ataony sakaiza;
Aza manao toy izany amin’NY TOMPO Andriamanitrao; fa ny fahavetavetana rehetra, izay halan’NY TOMPO, no nataony tamin’ny andriamaniny; ny zanany lahy sy ny zanany vavy aza dia nodorany tamin’ny afo ho an’ny andriamaniny.
Izay manamarina ny meloka na izay manameloka ny marina dia samy fahavetavetana eo imason’NY TOMPO.
Fahavetavetana eo imason’NY TOMPO ny fo miolakolaka, fa ankasitrahany kosa izay mandeha tsy misy tsiny.
Ny Joda dia efa namitaka, ary misy fahavetavetana atao ao amin’ny Israely sy eto Jerosalema. Fa efa nandoto ny fitoera-masin’NY TOMPO izay tiany ny Joda: Nanambady ny zanakavavin’ny andriamanitra hafa izy.
Ny vato mizana tsy mitovy sy ny famarana tsy sahala dia samy fahavetavetana eo imason’NY TOMPO.
Niavonavona izy ka nanao fahavetavetana teo anatrehako. Nony nahita izany Aho dia nanaisotra azy.
Ny fankahalana ny ratsy no fahatahorana NY TOMPO; ny fiavonavonana, ny fireharehana, ny lalana ratsy ary ny teny lainga dia samy halako avokoa.
Hoy koa Izy tamiko: Ry zanak’olona, hitanao va izay ataon’ireo, dia ireo fahavetavetana lehibe izay ataon’ny taranak’Israely eto ka mampanalavitra Ahy amin’ny fitoerako masina? Mbola hahita fahavetavetana lehibe koa ianao.
Nefa mbola avy miseho eto anatrehako amin’ity trano izay efa niantsoana ny anarako ity ihany ianareo ka miteny hoe: Efa voavonjy izahay ka izany no nanaovanay ireo fahavetavetana rehetra ireo!
Ny olona tena ratsy fanahy sy mpanao ratsy, dia ilay mandehandeha manao teny misy fitaka izay mipy maso sy manao famantarana amin’ny tongony, ary manao baiko amin’ny rantsantanany; hafetsen-dratsy no ao am-pony, mihevi-dratsy mandrakariva izy sady mamafy adilahy. Noho izany dia ho avy tampoka ny loza hanjo azy; indray mipy maso no haha torotoro azy ka tsy hisy fanafana.
Ary Ravehivavy dia nitafy lamba volomparasy sy jaky ary niravaka volamena sy vatosoa ary perila sady nitana kapoaka volamena teny an-tanany, feno zava-betaveta, dia ny zava-maloto momba ny fijangajangany. Nisy anarana voasoratra teo amin’ny handriny hoe: Zavamiafina, Babilona lehibe, renin’ny mpijangajanga sy ny zava-betaveta amin’ny tany.
Aza mampijangajanga ny zanakao vavy ka hampaloto azy, fandrao hijangajanga ny tany ka ho feno fahavetavetana.
Indro, tena tsinontsinona ianareo, ary ny asanareo dia tena naman’ny zava-poana; fahavetavetana ny nifidianana anareo.
Fahavetavetana eo imason’NY TOMPO ny lalan’ny ratsy fanahy, fa izay mikatsaka ny fahamarinana no tiany.
Fa mitandrema ny didiko sy ny fitsipiko ianareo koa aza misy ataonareo izany fahavetavetana izany, na ny tompon-tany na ny vahiny izay monina eo aminareo; fa izany fahavetavetana rehetra izany no nataon’ny tompon-tany izay talohanareo ka naloto ny tany, mba tsy handotoanareo ny tany ka tsy handoavany anareo, tahaka ny nandoavany ny firenena izay talohanareo. Fa izay rehetra manatanteraka izany fahavetavetana izany na dia iray aza dia hesorina tsy ho amin’ny fireneny. Aza manao ny fanaon’ny tany Ejipta izay nonenanareo; aza manao ny fanaon’ny tany Kanana izay ampidirako anareo ary aza manaraka ny fombany. Koa dia tandremo izay asaiko tandremana mba tsy hisy hataonareo akory izany fanao vetaveta izany, izay nataon’ny olona talohanareo. Aza mandoto ny tenanareo amin’ireo. Izaho no TOMPO Andriamanitrareo.
Eny, raha velona koa Aho, hoy NY TOMPO Andriamanitra, noho ny nandotoanao ny fitoerako masina tamin’ny zavatra maharikorikonao rehetra sy tamin’ny fahavetavetanao rehetra, Izaho kosa dia hanary ka tsy hiantra anao ny masoko; eny, tsy hamindra fo Aho.
Izay manentsin-tadìny dia tsy hihaino ny fampianarana; na ny vavaka ataony aza dia fahavetavetana.
Ary naniraka ny mpaminany mpanompoko rehetra taminareo Aho, eny, nifoha vao maraina Aho ka naniraka azy hiteny hoe: Miangavy anareo aho, aza manao izany fahavetavetana halako izany.
Nolotoin’ny mpanjaka ireo toerana fanaovana sorona izay teo anoloan’i Jerosalema, teo amin’ny ankavanan’ny Tendrombohitra nahitan-doza, dia ireo naorin’i Solomona, mpanjakan’ny Israely, ho an’i Astarta, fahavetavetan’ny Sidoniana, sy ho an’i Kemosy, fahavetavetan’i Moaba, ary ho an’i Milkoma, fahavetavetan’ny taranak’i Amona.
Nandoro ditin-kazo manitra tao amin’ny lohasahan’ny taranak’i Hinoma koa izy ary ny zanany dia nodorany tamin’ny afo, araka ny fahavetavetan’ny Jentilisa izay noroahin’NY TOMPO tsy ho eo anoloan’ny Zanak’Israely.
Aza mandry amin’ny biby handoto ny tenanao aminy; aoka tsy hisy vehivavy hanaiky handrian’ny biby; fa zavatra fady indrindra izany.
Tsy mieritreritra izy na mba manana fahalalana sy saina akory hitenenana hoe: Nodorako tamin’ny afo ny antsasany; eny, nanendy mofo tamin’ny vainafony aho: nanatsatsika hena aho dia nihinana; koa ny sisa dia hataoko fahavetavetana! Hiankohoka eo anatrehan’ny vatan-kazo aho!
Fahavetavetana ny fanatitry ny ratsy fanahy, indrindra raha amin’ny sain-dratsy no anolorany azy!
Nataony firavaka tsara tarehy hoentiny mirehareha ireny sady noentiny nanao ireo sary fahavetavetany, dia ireo zava-maharikoriko nataony. Koa izany no hanaovako azy ireny ho zava-maloto.
Dia ianareo izay mankahala ny tsara ka tia ny ratsy, izay manendaka ny hoditry ny olona sy ny nofony amin’ny taolany;
Nitafy henatra izy noho ny nanaovany fahavetavetana; nefa tsy mba nahatsiaro menatra akory izy ary tsy mba tsapany ny hadisoany, koa ho lavo miaraka amin’izay lavo izy; amin’ny andro hamaliako azy dia ho tafintohina izy, hoy NY TOMPO.
Nitafy henatra izy noho ny nanaovany fahavetavetana; nefa tsy mba nahatsiaro menatra akory izy ary tsy mba tsapany ny hadisoany. Koa ho lavo miaraka amin’izay lavo izy, amin’ny andro hamaliana azy dia ho tafintohina izy, hoy NY TOMPO.
Lozan’izay milaza ny ratsy ho tsara ary ny tsara ho ratsy, izay manao ny maizina ho mazava ary ny mazava ho maizina, izay manao ny mangidy ho mamy ary ny mamy ho mangidy!
Tahaka ny voaloboka any an-tany efitra no nahitako ny Israely. Toy ny aviavy malady masaka no nahitako ny razanareo. Nefa ireny dia tonga tany Baala-Peora ka nanolo-tena ho amin’ilay mampahamenatra, ary tonga fahavetavetana tahaka an’ilay tiany ihany izy.
Fa any ivelany ny alika, ny mpanao ody ratsy, ny mpijangajanga, ny mpamono olona, ny mpanompo sampy ary izay rehetra tia lainga sady mandainga.
Fa ianareo kosa dia mankanesa etỳ, ry zanaky ny mpanandro, ianareo taranaky ny mpaka vadin’olona sy ny mpijangajanga! Iza no ihomehezanareo? Iza no isanasananareo vava sy itrangatranganareo lela? Tsy taranaky ny fikomiana va ianareo sady taranaky ny lainga?
Nitondra anareo niditra tany amin’ny tany mahavokatra Aho mba hihinananareo ny vokatra sy ny zavatra tsara eo aminy; kanjo nony tafiditra ianareo dia nolotoinareo ny taniko sady nataonareo fahavetavetana ny lovako.
Hanao fanekena mafy orina amin’ny maro mandritra ny herinandro izy ary hampitsahatra ny fanatitra alatsa-dra sy ny fanatitra hafa mandritra ny antsasaky ny herinandro; eo ambonin’ny elatry ny fahavetavetana no hiavian’ny mpandrava, mandra-pahatanteraka ny fandravana voatendry, izay hamely ny mpandrava ihany.
Ny fijangajanganao sy ny fanenonao, ny fahavetavetan’ny fijejojejoanao any amin’ny havoana any an-tsaha, eny, samy efa hitako avokoa ireo fahavetavetanao ireo. Lozanao, ry Jerosalema! Mandra-pahoviana ianao no mbola tsy hanadio ny tenanao?
Hampahory ny olona Aho: Handeha toy ny jamba izy satria efa nanota tamin’NY TOMPO; haely toy ny vovoka ny rany, ary ho toy ny fako ny fatiny.
Tao amin’ny taranak’Israely no nahitako zavatra mahatsiravina; ao no nijangajangan’i Efraima sy naha voaloto an’Israely.
Misy manao fahavetavetana amin’ny vadin’ny namany; misy manao fahavetavetana mandoto ny vinantovaviny; ary misy misavika ny anabaviny, zanakavavin’ny rainy.
Ny adala no manao anakampo hoe: Tsy misy Andriamanitra! Manao izay ratsy sy vetaveta izy; tsy misy manao ny tsara.
Zava-mahagaga sy mahatsiravina no atao eo amin’ny tany; maminany lainga ny mpaminany, manapaka araka izay atoron’ireny ny mpisorona, ary mankasitraka izany ny oloko; koa hanao ahoana re ianareo amin’ny ho avy?
Dia ho fantany fa Izaho no TOMPO rehefa ataoko rava sy lao ny tany noho ny fahavetavetana nataony.
Alohan’izany anefa dia hovaliko avo sasaka ny helony sy ny fahotany noho ny nandotoany ny taniko, dia ny namenoany ny lovako tamin’ireo fatin’ny sampiny sy fahavetavetany ireo.
Aza misy arosonao ho sorona ho an’i Moloka ny zanakao; ary aza manamavo ny anaran’Andriamanitrao: Izaho no TOMPO.
nampahasaro-piaro Azy tamin’ny hafa izy ary tamin’ny zava-betaveta no nampahasosorany Azy;
Koa dia tsy nahalefitra intsony NY TOMPO noho ny ratsy nataonareo sy noho ny fahavetavetana nataonareo; koa izany no nanaovana ny taninareo ho lao sy ho figagana ary ho fanozonana ka tsy misy mponina, tahaka ny amin’izao anio izao.
Ary NY TOMPO niteny tamin’i Mosesy hoe: Izay lehilahy mijangajanga amin’ny vadin’olona, dia izay mijangajanga amin’ny vadin’ny namany dia hovonoina ho faty, na izy lehilahy nijangajanga izany na ilay vehivavy nijangajangany. Ny olona izay mandry amin’ny vadin-drainy dia efa nandry tamin’izay nandrian’ny rainy; hovonoina tokoa izy roa ary ny ran’izy ireo dia ho aminy ihany. Raha misy lehilahy mandry amin’ny vinantovaviny dia hovonoina ho faty izy roa; efa nanao zavatra izay fady indrindra izy ireo; koa ny rany dia ho aminy ihany. Raha misy lehilahy mandry amin’ny lehilahy tahaka ny fandry amin’ny vehivavy dia efa nanao fahavetavetana izy roa lahy; hovonoina ho faty izy ireo; ny rany dia ho aminy ihany. Raha misy lehilahy nampirafy vehivavy mianaka dia fahavetavetana izany; hodorana amin’ny afo izy telo mba tsy hisy fahavetavetana eo aminareo. Raha misy lehilahy mandry amin’ny biby dia hovonoina ho faty izy; ary ilay biby koa dia hovonoinareo. Raha misy vehivavy manatona handry amin’ny biby dia hovonoina izy sy ilay biby; hovonoina ho faty izy roa; ny rany dia ho aminy ihany. Raha misy lehilahy manambady ny anabaviny na zanakavavin’ny rainy na zanakavavin’ny reniny ka mahita ny fitanjahany ary Ravehivavy koa dia mahita ny fitanjahany dia zava-dratsy izany ka hesorina eo imason’ny fireneny izy roa; fa nandry tamin’ny anabaviny Ralehilahy ka meloka. Raha misy lehilahy mandry amin’ny vehivavy izay mararin’ny fadimbolany ary Ravehivavy nampiseho ny fitanjahany ka nampisokatra ny fandehanan’ny rany dia hesorina tsy ho amin’ny fireneny izy roa. Aza mandry amin’ny rahavavin-dreninao na amin’ny anabavin-drainao; fa mandry amin’ny havany akaiky izay olona manao izany ka ho meloka. Lazao amin’ny Zanak’Israely hoe: Na iza na iza, na amin’ny Zanak’Israely na amin’ny vahiny eo aminy, no manolotra ny zanany ho sorona ho an’i Moloka dia hovonoina ho faty; ny vahoaka eo an-toerana no hitora-bato azy. Raha misy lehilahy mandry amin’ny vadin’ny rahalahin-drainy dia efa nandry tamin’izay nandrian’ny rahalahin-drainy izy; ho meloka izy roa ary ho faty tsy niteraka. Raha misy lehilahy maka ny vadin’ny rahalahiny dia fahalotoana izany; nandry tamin’izay nandrian’ny rahalahiny izy ka tsy hiteraka izy roa. Tandremo ny didiko rehetra sy ny fitsipiko rehetra ka araho mba tsy haloan’ny tany izay itondrako anareo honenanareo ianareo. Aza manaraka ny fanaon’ny firenena izay efa horoahiko eo anoloanareo; fa nahavita izany rehetra izany izy ka halako. Fa efa nolazaiko taminareo hoe: Handova ny taniny ianareo satria Izaho no hanome azy ho lovanareo, dia tany tondra-dronono sy tantely: Izaho no TOMPO Andriamanitrareo izay nanavaka anareo tamin’ny firenena hafa. Avaho ny biby madio sy ny maloto ary ny vorona maloto sy ny madio; aza mametaveta ny fanahinareo amin’ny biby na amin’ny vorona na amin’izay rehetra mandady na mikisaka amin’ny tany izay navahako ka nolazaiko taminareo fa maloto. Aoka ho masina ho Ahy ianareo, satria masina Aho TOMPO; ary efa navahako tamin’ny firenena hafa ianareo mba ho Ahy. Ary na lehilahy na vehivavy no miantso ny fanahin’ny maty na ny mpanandro dia hovonoina ho faty; hitora-bato azy ny olona ary ny rany dia ho aminy ihany. Hifanandrina amin’izany olona izany ny tavako ka hesorina tsy ho amin’ny fireneny izy satria nisy natolony ho an’i Moloka ny zanany mba handotoany ny fitoerako masina sy hanamavoany ny anarako masina. Fa raha mody tsy mahita io olona manolotra ny zanany ho an’i Moloka io ny vahoaka mba tsy hahafaty azy dia hifanandrina amin’io olona io sy ny ankohonany ny tavako ka haringako tsy ho eo amin’ny fireneny izy mbamin’izay rehetra mijangajanga manaraka azy hijangajanga amin’i Moloka.
satria efa nahafoy Ahy izy ka nahatonga ity tanàna ity ho hafahafa, fa nandoro ditin-kazo manitra tato ho an’ny andriamanitra hafa izay tsy fantany akory, ary tsy fantatry ny razany, na ny mpanjakan’ny Joda izy. Efa nameno ity tanàna ity tamin’ny ran’ny tsy manan-tsiny izy ary nanorina toerana fanaovana sorona ho an’ny Baala mba handoroany ny zanany ho fanatitra dorana manontolo ho an’i Baala, izay tsy nandidiako, na nolazaiko, na tao an-tsaiko akory aza.
Dia hoy Izy tamiko: Hitanao va izany, ry zanak’olona? Moa ataon’ny taranak’i Joda ho kely loatra va ny nanaovany ny fahavetavetana izay ataony eto, no fenoiny fampahoriana koa ny tany ka mampahatezitra Ahy lalandava izy. Ary indro, nanainga ny rantsan-kazo ho amin’ny orony izy.
Halako, eny, laviko ny andro firavoravoanareo ary tsy tiako ho re intsony ny fofon’ny fivoriana masina ataonareo. Na dia anoloranareo fanatitra dorana manontolo sy fanatitra avy amin’ny zavamaniry aza Aho dia tsy sitrako izany; ny zanak’omby mifahy aterinareo ho fanati-pihavanana dia tsy hojereko akory. Halaviro Amiko ny finaonaonan’ny hiranareo! Tsy hihaino ny fanenon’ny lokanganareo Aho, fa aoka kosa ny fitsarana hikoriana toy ny rano ary ny fahamarinana toy ny renirano tsy mety ritra.
Izany no nanoloran’Andriamanitra azy tamin’ny filan’ny fony ho amin’ny fahalotoana, mba hifanalany voninahitra tamin’ny tenany avy; nosoloiny lainga ny fahamarinan’Andriamanitra ka nanaja sy nanompo ny zavatra natao izy fa tsy ny Mpanao izay isaorana mandrakizay! Amena! Izany no nanoloran’Andriamanitra azy ho amin’ny filan-dratsy mahavoafady; fa ny vehivavy tao aminy dia nanova ny fanaony ara-boajanahary ho amin’izay tsy fanao; toy izany koa ny lehilahy, namela ny fanao amin’ny vehivavy izy ka maimay tamin’ny fifampilany samy lehilahy; nifanao izay mahamenatra izy ireo ka nandray tao amin’ny tenany ihany ny valiny izay tokony ho azy noho ny fiviliany.
Ny meloka dia fahavetavetana eo imason’ny marina; fa ny mahitsy lalana dia mba fahavetavetana kosa eo imason’ny ratsy fanahy.
Aza miankohoka eo anatrehan’ny andriamanitr’ireny ianao, na manompo azy, na manao toy ny fanaony; fa aringano tokoa izy ary poteho tanteraka ireo tsangambaton-tsampiny.
Ary be ny fahavetavetana nataony tamin’ny nanarahany ny sampy, dia tahaka izay rehetra nataon’ny Amorita, izay noroahin’NY TOMPO teo anoloan’ny Zanak’Israely.
Ary ny tranon’i Jerosalema sy ny tranon’ny mpanjakan’ny Joda dia ho tonga maloto tahaka an’i Tofeta, dia ny trano rehetra izay nandoroany ditin-kazo manitra teo an-tampony, ho an’izay rehetra eny amin’ny lanitra, sady nanidinany fanatitra aidina ho an’izay andriamanitra hafa.
Tsia, fa izay zavatra atolotry ny Jentilisa ho fanatitra dia atolony ho an’ny demonia fa tsy ho an’Andriamanitra (Deo 32.17); koa tsy tiako ho mpiombona amin’ny demonia ianareo. Tsy afaka sady hisotro amin’ny kapoaky ny Tompo ianareo no hisotro amin’ny kapoaky ny demonia; tsy afaka sady hihinana amin’ny latabatry ny Tompo ianareo no sady hihinana amin’ny latabatry ny demonia.
dia mitandrema, fandrao voafandrika hanaraka ny fanaony ianao, rehefa voaringana eo anoloanao izy; ary andrao mamotopototra ny amin’ny andriamaniny ianao ka miteny hoe: Nanao ahoana no nanompoan’ireny firenena ireny ny andriamaniny? Fa izaho koa dia mba hanao toy izany.
Fa ny fikomiana dia toy ny heloka amin’ny fanaovana sikidy, ary ny ditra dia toy ny manompo sampy sy terafima. Satria nandà ny tenin’NY TOMPO ianao dia nolaviny tsy ho mpanjaka.
Rehefa tonga any amin’ny tany izay omen’NY TOMPO Andriamanitrao anao ianao dia aza mianatra manao araka ny fahavetavetana ataon’ireo firenena ireo.
Fa manao izay ratsy eo imasoko ny taranak’i Joda, hoy NY TOMPO, mametraka ny fahavetavetany ao amin’ny trano izay efa niantsoana ny anarako izy mba handoto azy.
Nony ren’i Asa izany teny izany sy ny faminanian’i Odeda mpaminany dia niezaka izy ka nanaisotra ny sampy fahavetavetana tamin’ny tanin’i Joda sy i Benjamina rehetra ary tamin’ny tanàna izay azony tany amin’ny tany be havoana any Efraima; nohavaoziny koa ny alitaran’NY TOMPO izay teo anoloan’ny lalantsara fidirana amin’ny tranon’NY TOMPO.
Ary aza manao tsangambaton-tsampy ho anao; fa halan’NY TOMPO Andriamanitrao izany.
Noho ny tsy nahatsiarovanao ny andron’ny fahatanoranao fa nirongatra nanohitra Ahy tamin’ireo rehetra ireo ianao, dia indro, ny lalanao ihany no hatsingeriko ho eo an-dohanao, hoy NY TOMPO Andriamanitra. Tsy nanao izany ratsy izany ho fanampin’ny fahavetavetanao rehetra va ianao?
Tsy honina eo amin’ny taninao ireny, fandrao hampanota anao Amiko izy raha manompo ny andriamaniny ianao ka ho fandrika ho anao izany.
Izay mampivily ny mahitsy ho amin’ny lalan-dratsy dia ho lavo ao amin’ny lavaka nataony; fa ny tsy misy tsiny no handova ny soa.
Aza mandoto ny tenanareo amin’izany zavatra izany akory fa ny Jentilisa izay efa horoahiko eo anoloanareo no nandoto ny tenany tamin’ireo rehetra ireo.
Fa tafintohina i Jerosalema ary potraka i Joda satria ny lelany sy ny asany dia samy manohitra NY TOMPO mba hikomy eo anatrehan’ny voninahiny. Miampanga azy ny fisehon’ny tarehiny; mampiharihary ny fahotany tahaka an’i Sodoma izy ka tsy manafina azy. Loza ny manjo azy! Fa mampidi-doza amin’ny tenany izy.
Ry zanak’olona, moa tsy hitsara va ianao? Tsy hitsara ny tanana mpandatsa-dra va ianao? Ampahafantaro azy ary ny fahavetavetany rehetra!