Sokajy
111 Andinin’ny Baiboly momba ny fangatahana Fahendrena
Tsara lavitra ny mangataka fahendrena amin’Andriamanitra toy izay harena, satria avy amin’ny fahendrena no iavian’ny paikady mahomby ahafahana miaina am-pahombiazana. Tsy izay ihany fa ho lasa olona afaka manampy ny hafa koa ianao, amin’ny alalan’ny torohevitra tsara, fanitsiana manorina, ary hevitra sy tetikasa afaka mitondra fitahiana ho an’ireo manodidina anao.
Ny fahendrena dia fahaizana mandanjalanja tsara, azo avy amin’ny traikefa, fandinihana ary fisaintsainana. Tadidio i Solomona Mpanjaka, nangataka fahendrena tamin’Andriamanitra izy, ary noheverina ho olona hendry indrindra teto an-tany. Faly tamin’i Solomona Andriamanitra satria tsy nifantoka tamin’ny harena ara-nofo izy, fa ny famenoana ny fanahiny tamin’ny fahalalana ny voninahitr’Andriamanitra no zava-dehibe taminy. Izay hendry dia manana toetra tsara tsy ananan’ny maro.
Ao amin’Andriamanitra, ny fahendrena dia fahalalana tsy manam-petra sy tonga lafatra ny zavatra rehetra efa misy sy mety hisy. Fanomezana avy amin’Andriamanitra izany, ary tiany hangatahintsika, araka ny voasoratra ao amin’ny Jakoba 1:5.
Tian’Andriamanitra ho feno fahendrena ianao, izay hitarika anao isan’andro sy amin’ny fandraisana fanapahan-kevitra, hisoroka anao tsy ho latsaka amin’ny hadalana sy ny ho voafitaky ny rivo-piainana eto amin’izao tontolo izao. Andriamanitra no loharanon’ny fahendrena sy ny hery, ary noho ny fahatahorana Azy no anomezana fahendrena ny olona.
Tian’ny Fanahy Masina hahatratra ny tanjona irinao ianao, amin’ny fanatanterahana ny sitrapony amin’ny fotoana rehetra, tsy mandà ny tenin’Andriamanitra. Tandremo ny fomba fiainanao, aza toy ny adala, fa toy ny hendry, hararaoty ny fotoana rehetra, satria ratsy ny andro ankehitriny (Efesiana 5:15-16). Hita taratra amin’ny atao ny fahendrena, rehefa manao na miteny zavatra ny olona hendry, dia satria fantany fa marina izay ataony.
Manatòna an’Andriamanitra amin’ny vavaka mba ho eo aminao ny Fanahiny, hameno anao fahendrena. Amin’izay dia ho azonao antoka fa izay rehetra ataonao dia hotarihiny, ary ho lasa olona malina ianao, afaka mitondra fitahiana ho an’ireo mila fahendrena. Mangataha amin’Andriamanitra dia homeny anao betsaka izany, tsy ho anao irery ihany, fa mba hanazavana ireo ao amin’ny maizina sy hitarihana ireo very lalana.
Fa ny fahendrena izay avy any ambony dia, voalohany indrindra, madio, manaraka izany, tia fihavanana, mandefitra, mora alahatra, be famindrampo sy asa soa, tsy miangatra na mihatsaravelatsihy.
Rehefa tonga ny fiavonavonana dia tonga koa ny fahafaham-baraka, fa ao amin’ny manetry tena no misy ny fahendrena.
Ny fahatahorana NY TOMPO dia fitaizana mampahahendry ary ny fanetren-tena dia mialoha ny voninahitra.
Ny fiandohan’ny fahendrena dia izao: Mikatsaha fahendrena; eny, lanio ny fanananao rehetra hividianana fahalalana tsara.
Ary aoka ho toy izany no hianaranao fahendrena ho anao; fa raha azonao izany dia tsara antoka ny ho avy ka tsy ho foana ny fanantenanao.
Mikatsaha fahendrena, mikatsaha fahiratan-tsaina; aza hadinoina na ialana ny teny efa nataoko.
Izay miara-dia amin’ny hendry dia ho hendry, fa izay misakaiza amin’ny adala dia hihadala.
Ny fahendrena dia mahatonga ny hendry hahery kokoa noho ny mpanapaka folo ao an-tanàna.
Hitoetra ao Aminy ny Fanahin’NY TOMPO, dia ny Fanahin’ny fahendrena sy ny fahazavan-tsaina, ny Fanahin’ny fanoloran-tsaina sy ny faherezana, ny Fanahin’ny fahalalana sy ny fahatahorana NY TOMPO.
Izy no mandahatra ny andro sy ny fotoana. Izy no manaisotra mpanjaka sy manangana mpanjaka; Izy no manome fahendrena ho an’ny hendry sy fahalalana ho an’izay marani-tsaina.
Kanefa milaza fahendrena amin’ny efa matotra izahay, tsy ny fahendren’izao tontolo izao na ny an’ny mpanapaka izao tontolo izao, izay olona mihalevona; fa milaza ny fahendren’Andriamanitra izahay ka maneho zavamiafina, dia fahendrena izay nafenina sady voatendrin’Andriamanitra ho voninahitsika talohan’ny nahariana izao tontolo izao;
Iza eo aminareo no hendry sy manam-pahalalana? Aoka hasehony amin’ny fitondrantena tsara ny asany, amin’ny fahalemem-panahy sy fahendrena.
Na dia omeko ho an’ny mahantra aza ny fananako rehetra, ary na dia atolotro hodorana aza ny tenako, kanefa tsy manana fitiavana aho, dia tsy mahasoa ahy akory izany.
Aza misy mamita-tena. Raha misy eo aminareo milaza azy ho hendry amin’izao tontolo izao dia aoka ho adala izy mba ho tonga hendry.
Mandehana amin’ny fahendrena amin’izay eo ivelany, hararaoty ny fotoana. Aoka ny fiteninareo ho amin’ny fahasoavana mandrakariva, ho mamy sira, mba ho fantatrareo izay tokony havalinareo ny olona rehetra.
Fa ny iray dia nomen’ny Fanahy teny fahendrena; ny iray dia teny fahalalana, araka izany Fanahy izany ihany;
Tsara ny mahazo fahendrena noho ny mahazo volamena ary tsara ny mahazo fahalalana noho ny mahazo volafotsy.
Matokia NY TOMPO amin’ny fonao manontolo; aza miantehitra amin’ny fahalalanao; mahaiza mamantatra Azy amin’ny alehanao rehetra, fa Izy no handamina ny lalanao.
Ny fahatahorana NY TOMPO no fiandoham-pahendrena; fahalalana tsara no ananan’izay rehetra mankatò izany; maharitra mandrakizay ny fiderana Azy.
satria fialokalofana ny fahendrena ary fialokalofana ny vola; fa ny mahatsara ny fahalalana dia izao: Maharo ny ain’izay manana azy ny fahendrena.
Noho izany, izahay koa dia tsy mitsahatra mivavaka sy mangataka ho anareo hatramin’ny andro nandrenesanay, mba hofenoina ny fahalalana ny sitrapony ianareo amin’ny fahendrena sy ny fahazavan-tsaina rehetra avy amin’ny Fanahy,
Tao Gibeona no nisehoan’NY TOMPO tamin’i Solomona tamin’ny nofy nony alina. Hoy Andriamanitra: Angataho izay tianao homeko anao. Dia hoy i Solomona: Ianao efa naneho fahasoavana lehibe tamin’i Davida raiko mpanomponao, araka ny nandehanany teo anatrehanao tamin’ny tsy fivadihana sy ny fahamarinana ary ny fahitsian’ny fony taminao; ary Ianao efa nitahiry izao fahasoavana lehibe izao ho azy, dia ny nanomezanao azy zanakalahy hipetraka eo amin’ny sezafiandrianany tahaka ny amin’izao anio izao. Koa ankehitriny, ry TOMPO Andriamanitro ô, Ianao efa nampanjaka ahy mpanomponao handimby an’i Davida raiko; nefa izaho moa mbola zaza ihany ka tsy fantatro akory izay tokony hataoko. Ary izaho mpanomponao koa dia eo afovoan’ny olonao izay nofidinao, sady olona betsaka tsy tambo isaina ary tsy hita isa noho ny hamaroany. Koa omeo ahy mpanomponao ny saina mahiratra hoentiko mitsara ny olonao, mba hahaizako manavaka ny soa sy ny ratsy! Fa iza moa no mahay mitsara izao olona betsaka izao?
Ny olona izay ankasitrahan’Andriamanitra dia omeny fahendrena sy fahalalana ary fifaliana; fa ny mpanota kosa dia ampiasainy hanangona sy hamory mba hisy homeny ho an’izay ankasitrahan’Andriamanitra. Izany koa dia zava-poana sy sambo-drivotra avokoa.
Dia hoy Izy tamin’ny olombelona: Indro, ny fahatahorana ny Tompo no fahendrena ary ny fialana amin’ny ratsy no fahalalana.
Ampahafantaro ny lalanao aho, TOMPO ô, ampianaro ny sitrakao aho. Tariho amin’ny fahamarinanao aho ka ampianaro, fa Ianao no Andriamanitry ny famonjena ahy; Ianao no andrasako mandritra ny andro.
Aza manaraka ny fanaon’izao tontolo izao; fa miovà amin’ny fanavaozana ny saina, mba hamantaranareo ny sitrapon’Andriamanitra, dia izay tsara sady ankasitrahana no tanteraka.
mba homen’Andriamanitr’i Jesosy Kristy Tompontsika, Rain’ny voninahitra, ho anareo ny fanahin’ny fahendrena sy ny fanambaràna mba hahalalanareo Azy tsara. Dia mba hampahiratina ny mason’ny sainareo ka ho fantatrareo ny fanantenana izay miaraka amin’ny fiantsoany sy ny harena feno voninahitra ao amin’ny lova omeny anareo miaraka amin’ny olona masina,
Izay mihary fahendrena dia tia ny tenany ary izay mitandrina fahalalana no hahita soa.
Ary hitako fa ny fahendrena dia tsara noho ny fahadalana, toy ny fahatsaran’ny mazava noho ny maizina.
Loharanon’aina ny fahazavan-tsaina amin’izay manana izany, fa ny fananarana ataon’ny adala dia fahadalana ihany.
mba hampaherezina ny fony amin’ny ampiraisana azy amin’ny fitiavana ka ho feno fahatokiana be avy amin’ny fahazavan-tsaina izy, ary hahalala tsara ny zavamiafina izay an’Andriamanitra, dia Kristy, Ary raha niara-maty tamin’i Kristy ianareo ka efa afaka tamin’ny abidim-pianaran’izao tontolo izao, nahoana no toa mbola velona amin’izao tontolo izao ihany ka mety hodidiana hoe: Aza mandray, aza manandrana, aza manendry. Levona izany rehetra izany rehefa ampiasaina, fa didy sy fampianarana avy amin’olona ihany. Izany rehetra izany dia ankalazaina ho fahendrena amin’ny fivavahana noterena sy ny fanetren-tena diso ary ny fampahoriana ny tena, nefa tsy manan-kery hahasakana ny fampanaranam-po ny nofo akory. izay iafenan’ny rakitry ny fahendrena sy ny fahalalana rehetra.
Mandry tsara ao am-pon’ny manan-tsaina ny fahendrena, fa ny ao am-pon’ny adala kosa dia miharihary.
Tsy hanam-piovana ny andronao; harena mahavonjy ny fahendrena sy ny fahalalana; ny fahatahorana NY TOMPO no harenany amin’izany.
Fa ny fahadalan’Andriamanitra dia hendry noho ny olona, ary ny fahalemen’Andriamanitra dia mahery noho ny olona.
Ao ihany ny volamena sy ny voahangy betsaka, fa ny molotra misy fahalalana no ravaka soa.
Mitondra fahazavana ny famoahana ny hevitry ny teninao ka manome fahalalana ho an’ny olona tso-po.
Mangataha dia homena ianareo; mitadiava dia hahita ianareo; dondòny, dia hovohana ianareo. Fa izay rehetra mangataka no mahazo; ary izay mitady no mahita; ary izay mandondòna no hovohana.
Koa ny aminareo, ry rahalahiko, dia matoky aho fa feno hatsaram-panahy ianareo, feno ny fahalalana rehetra sady mahay mifananatra koa.
Fa harambatoko sy manda fiarovana ho ahy Ianao ary noho ny anaranao no hitondranao sy hitarihanao ahy.
Anaka, aoka tsy hiala amin’ny masonao izany; raketo ny tena fahendrena sy ny fahaiza-mandinika, dia ho aina ho an’ny fanahinao izany ary ho firavaky ny vozonao.
Fa ny fahendrena dia tsara noho ny voahangy; tsy azo ampitahaina aminy ny zavatra mampitsiriritra rehetra.
Hoy aho anakampo, ny amin’ny zanak’olombelona: Ny mba hizahan’Andriamanitra toetra azy izany ka ho hitany fa raha ny tenany ihany dia biby izy. Fa izay manjo ny zanak’olombelona no manjo ny biby; mitovy ihany ny mihatra amin’izy roa tonta; fa toy ny ahafatesan’ny iray no ahafatesan’ny iray koa; eny, iray ihany ny fofonaina ananan’izy rehetra; ary tsy misy ihoaran’ny olona amin’ny biby; fa samy zava-poana daholo izy ireo.
Atongilano ny sofinao ka henoy ny tenin’ny hendry ary ampitandremo ny fahalalako ny fonao. Fa mahafinaritra raha voatahirinao ao anatinao izany, koa aoka samy ho vonona eo amin’ny molotrao izy rehetra. Ianao dia ianao no nampahafantariko izany mba hitokianao amin’NY TOMPO.
Fa efa niely any amin’ny olona rehetra ny lazan’ny fankatoavanareo. Ary faly aho noho ny aminareo satria tiako ho hendry amin’izay tsara ianareo ary tsy hiharo amin’izay ratsy.
Indro Aho maniraka anareo ho tahaka ny ondry eo ampovoan’ny amboadia; koa hendre tahaka ny bibilava ary aoka ho tsotra tahaka ny voromailala.
Nohamaroinao ny fahagagana sy ny hevitra izay nataonao ho anay, TOMPO Andriamanitro ô, tsy misy azo ampitahaina aminao; raha tiako hambara sy holazaina ireny dia indro, maro loatra ka tsy tambo isaina.
Koa tandremo tsara izay fitondrantenanareo, mba tsy ho tahaka ny adala fa tahaka ny hendry. Araraoty ny fotoana azo anaovan-tsoa fa ratsy izao andro izao.
Eo anoloan’ny manan-tsaina ny fahendrena, fa ny mason’ny adala dia mibirioka any amin’ny faran’ny tany.
Ny tananao no nanao ahy sy nanamboatra ahy; omeo saina mahiratra aho mba hianarako ny didinao.
Raha tafiditra ao am-ponao ny fahendrena, ary mamin’ny fanahinao ny fahalalana dia hiaro anao ny fahaiza-mandinika, ary hiambina anao ny fahalalana
Fa aoka ho mpankato ny teny ianareo fa aza mihaino fotsiny ihany ka mamitaka ny tenanareo.
NY TOMPO Andriamanitra no nanome Ahy ny lelan’ny efa mahay, mba hahaizako milaza teny hampatanjaka izay reraka; fohaziny isa-maraina isa-maraina Aho; eny, fohaziny ny sofiko mba hihaino tahaka ny efa mahay.
Ampianaro ny lalanao aho, TOMPO ô; tariho amin’ny lalana tokony halehako aho noho ny fahavaloko.
Ampianaro ny lalanao aho, TOMPO ô, dia handeha amin’ny fahamarinanao. Aoka ny foko manontolo hatahotra ny anaranao.
Miantso mafy eny an-dalambe ny Fahendrena, manandratra ny feony eny amin’ny kianja malalaka izy; miantsoantso eny an-tampon’ny toerana feno tabataba izy; eny am-bavahadin’ny tanàna no anambaràny ny teniny hoe:
Tsy misy tsiny ny lalànan’NY TOMPO, mamelombelona ny fanahy; mahatoky ny teny vavolombelon’NY TOMPO, mahahendry ny tso-po. Mahitsy ny fitsipiky NY TOMPO, mahafaly ny fo; madio ny didin’NY TOMPO, mampahazava ny maso.
Koa mihainoa ahy ianareo anaka; fa sambatra izay manaraka ny diako! Mihainoa anatra ka hendre, fa aza manao tsirambina.
Farany, ry rahalahy, na inona na inona marina, na inona na inona manan-kaja, na inona na inona mahitsy, na inona na inona madio, na inona na inona maha te ho tia, na inona na inona tsara laza, raha misy hatsaram-panahy ary raha misy dera, dia hevero izany.
Ny tsorakazo sy ny anatra no manome fahendrena, fa ny zaza avela hanao izay tiany hatao dia mampahamenatra ny reniny.
Raha dombo ny fitaovana vy ka tsy asaina dia mila ampiasana hery be; fa ny fahendrena no mahasoa, satria mahalavorary ny raharaha izany.
Ny tananao no nanao ahy sy nanamboatra ahy; omeo saina mahiratra aho mba hianarako ny didinao. Hahita ahy izay matahotra Anao ka ho faly, fa ny teninao no andrasako.
Miteny amin’ny fahendrena izy ary fampianarana feno hatsaram-panahy no eo am-bavany.
Izany koa dia avy amin’Andriamanitra, Tompon’izao rehetra izao; fa mahagaga amin’ny fikasany Izy, ary mahatalanjona amin’ny fahendreny!
Fa na dia nahalala an’Andriamanitra aza izy dia tsy mba nankalaza Azy, araka izay mendrika ho an’Andriamanitra, sady tsy mba nisaotra Azy; fa tonga zava-poana izy tamin’ny fisainany ary nihamaizina ny fony donto.
Ampianaro fahaiza-mamantatra tsara sy fahalalana aho fa matoky ny didinao aho. Fony tsy mbola azom-pahoriana aho dia naniasia; fa ankehitriny dia mitandrina ny teninao aho.
Henoy ny saina atolotra anao, ary raiso ny fananarana mba ho hendry ianao amin’ny manaraka.
Inona no hiarovan’ny zatovo ny lalan-kalehany ho madio? Ny fitandremana araka ny teninao.
Henoinareo, anaka, ny anatry ny ray, ary tandremo izany mba hahazoanareo ny fahalalana tsara. Mihainoa anaka ka raiso ny teniko, dia hihamaro ny taona hiainanao. Lalam-pahendrena no atoroko anao; eny, mitarika anao amin’ny lalana mahitsy aho. Raha mandeha ianao dia tsy ho voasembantsembana ny dianao; raha mihazakazaka ianao dia tsy ho tafintohina. Tano mafy ny fananarana ka aza avela hiala; hazòny izy fa ainao. Aza mankany amin’ny alehan’ny ratsy fanahy, ary aza mizotra amin’ny lalan’ny mpanao ratsy. Manalavira azy, aza mandalo eo akory; mivilia hiala aminy ka mizora amin’ny lalanao. Fa tsy matory ireny raha tsy efa nahavita izay ratsy, ary tsy mahita tory izy raha tsy efa nahalavo olona. Fa mihinana mofo avy amin’ny fanaovan-dratsy izy, ary misotro divay azo tamin’ny herisetra. Fa ny lalan’ny marina dia toy ny hazavana mamiratra, izay miha mazava hatrany, mandra-piposaky ny andro antoandro. Ny lalan’ny ratsy fanahy dia toy ny haizim-pito; tsy fantany akory izay mahatafintohina azy. Fa anatra tsara no omeko anareo; aza mahafoy ny fampianarako.
Ankoatra izany, anaka, minoa anatra; fa tsy misy farany ny manao boky maro ary manasatra ny tena ny fianarana be.
Diniho aho, Andriamanitra ô, ary fantaro ny foko, zahao toetra aho ary fantaro ny eritreritro; zahao na misy lalana mety ahitan-doza ato anatiko, dia tariho amin’ny lalana mandrakizay aho.
Mahita olona kinga amin’ny raharahany va ianao? Eo anatrehan’ny mpanjaka no hijoroany, fa tsy hijoro eo anatrehan’ny olona ambany toerana izy.
Ry Timoty, tehirizo ilay natolotra anao ka mialà amin’ny fibedibedena foana sy ny fanoherana avy amin’izay atao hoe fahalalana, kanjo tsy izy.
Fa izay rehetra manana dia homena ka hanam-be; ary izay tsy manana kosa, na dia izay ananany aza dia halaina aminy.
Ataonao tsinontsinona izay rehetra mania amin’ny didinao eny, lainga ny fitaka ataony.
Fa ny fahendren’izao tontolo izao dia fahadalana eo anatrehan’Andriamanitra; fa voasoratra hoe: «Ny hafetsen’ny hendry ihany no entiny misambotra azy» (Job 5.13).
Ary Ilay mandinika ny fo no mahalala izay hevitry ny Fanahy, satria araka an’Andriamanitra ny fifonany ho an’ny olona masina.
Ny fahatahorana NY TOMPO no fiandohan’ny fahendrena ary ny fahalalana ny Iray Masina no fahazavan-tsaina.
Ataovy mirona ho amin’ny teny vavolombelonao ny foko, fa tsy ho amin’ny fitiavan-karena.
TOMPO ô, toroy ny lalan’ny didinao aho dia hotandremako hatramin’ny farany izany. Omeo fahiratan-tsaina aho mba hitandrina ny lalànanao; eny, hitandrina azy amin’ny foko manontolo aho.
Fa ho an’izay efa lehibe ny ventin-kanina, dia ho an’izay manana ny saina efa zatra nampiasaina tsara ka mahay manavaka ny tsara sy ny ratsy.
Aoka ny tenin’i Kristy hitoetra betsaka ao aminareo; dia mifampianara ka mifananara amin’ny fahendrena rehetra amin’ny salamo sy ny hira ary ny tononkiram-panahy, mihira amin’ny fahasoavana ao am-ponareo ho an’Andriamanitra.
Raha misy aminareo tsy ampy fahendrena dia aoka izy hangataka amin’Andriamanitra izay manome malalaka ho an’ny olona rehetra sady tsy mba mandatsa, fa homena azy izany.
raha mitady azy toy ny fitady volafotsy ianao, ary mikatsaka azy toy ny fikatsaka harena miafina,
Fa ny fahendrena dia tsara noho ny voahangy; tsy azo ampitahaina aminy ny zavatra mampitsiriritra rehetra. Izaho Fahendrena dia miara-monina amin’ny fahamalinana ary hitako ny fahaizana misaina mazava.
mba homen’Andriamanitr’i Jesosy Kristy Tompontsika, Rain’ny voninahitra, ho anareo ny fanahin’ny fahendrena sy ny fanambaràna mba hahalalanareo Azy tsara.
fa Izaho no hanome anareo teny sy fahendrena izay tsy ho azon’ny fahavalonareo rehetra toherina na valìna.
ka atongilanao ho amin’ny fahendrena ny sofinao, ary atodikao ho amin’ny fahalalana ny fonao;
Fa NY TOMPO no manome fahendrena; avy amin’ny teniny no iavian’ny fahalalana sy ny fahiratan-tsaina.
Ny fahatahorana NY TOMPO no fiandohan’ny fahalalana; fa ny adala dia manamavo ny fahendrena sy ny anatra.