መጽሐፈ ሄኖክ 39 - የአማርኛ መጽሐፍ ቅዱስ (ሰማንያ አሃዱ)

¹ የሰማይ ልጆች ሁሉ፥ ሰማይን ተረዷት፥ የልዑልንም ሥራ ሁሉ ተረዱ፤ ከእርሱም የተነሣ ፍሩ፤ በፊቱም ክፉ ነገርን አትሥሩ፤ ከእነርሱ የተነሣ ፍሩ።

² የሰማይ ደጃፍን ቢዘጋ፥ ዝናቡንና ጠሉንም በምድር ላይ እንዳይወርድ በእናንተ ምክንያት ቢከለክል ምን ታደርጉ ዘንድ አላችሁ?

³ መዓቱንም በእናንተ ላይና በሥራችሁ ሁሉ ላይ ቢልክ እርሱን እናንተ የምትማልዱት አይደላችሁምን?

⁴ በቸርነቱ ላይ ታላላቅና የጸኑ ነገሮችን ትናገራላችሁና ሰላም የላችሁም።

⁵ ከማዕበሉ የተነሣ እንደሚታወኩ፥ መርከቦቻቸውም ከነፋሳት የተነሣ እንደሚነዋወጡና እንደሚጨነቁ በመርከብ የሚሄዱ ነገሥታትን አታይዋቸውምን?

⁶ መልካሙ ገንዘባቸውም ሁሉ ከእነርሱ ጋር ወደ ባሕር ይወጣልና ስለዚህ ይፈራሉ።

⁷ ባሕር ትውጣቸዋለችና፥ በውስጧም ይጠፋሉና በልቡናቸው በጎ ነገርን አያስቡም፤ ባሕሯ ሁሉ፥ ውኃዎችዋም ሁሉ፥ መነዋወጧም ሁሉ የልዑል ሥራ አይደለምን?።

⁸ እርሱ ሥራዋንና ውኃዎችዋን ሁሉ ወሰነ፥ ሁለመናዋንም በአሸዋ ገደበ።

⁹ በተግሣጹም ፈርታ ትደርቃለች፥ ዓሣዎችዋም ሁሉ ይሞታሉ፥ በውስጧም ያለ ሁሉ ይሞታል።

¹⁰ በምድር ያላችሁ እናንተ ኃጥኣን ግን አትፈሩትም፤ ሰማይንና ምድርን፥ በውስጣቸው ያለውንም ሁሉ የፈጠረ እርሱ አይደለምን?

¹¹ በየብስና በባሕር ለሚንቀሳቀሱ ሁሉ ትምህርትንና ጥበብን የሰጠ ማን ነው? በመርከብ የሚሄዱ እነዚያ ባሕርን የሚፈሩ አይደለምን? ኃጥኣን ግን ልዑልን አይፈሩትም።

¹² በእነዚያ ወራቶች አስጨናቂ እሳትን በላያችሁ ቢጨምር ወዴት ትሸሻላችሁ? በየትስ ትድናላችሁ?

¹³ ቃሉንም በእናንተ ላይ በሚያኖር ጊዜ የምትደነግጡና የምትፈሩ አይደለምን? ብርሃናትስ ሁሉ በታላቅ ፍርሀት የሚደነግጡና የሚታወኩ አይደለምን?

¹⁴ ምድርስ ሁላ በታላቅ ፍራት የምትደነግጥ፥ የምትንቀጠቀጥና የምትቸኩል አይደለምን?

¹⁵ መላእክትም ሁሉ የታዘዙትን ይፈጽማሉ፥ ከክብር ጌታም ፊት ሊሰወሩ ይወዳሉ።

¹⁶ የዓለም ልጆች ይርዳሉ፤ ይታወካሉም፤ እናንተም ኃጥኣን ለዘለዓለም የተረገማችሁ ናችሁ፥ ሰላምም የላችሁም።

¹⁷ እናንተ የጻድቃን ነፍሳት፥ አትፍሩ፤ እናንተም በእውነት የሞታችሁ፥ ተስፋ አድርጉ።

¹⁸ ነፍሳችሁ በታላቅ መከራና ጩኸት፥ በልቅሶና ኀዘን ወደ ሲኦል ስለ ወረደች አትዘኑ።

¹⁹ ሥጋችሁም በሕይወታችሁ እንደ ቸርነታችሁ አላገኘም፤ ነገር ግን ጊዜው ኃጥኣን የተባላችሁበት ነበር፥ የመርገምና የመከራም ጊዜ ነበር።

²⁰ በምትሞቱበትም ጊዜ ኃጥኣን በእናንተ ላይ እንዲህ ይላሉ- “ጻድቃን እኛ እንደ ሞትን ሞቱ፥ በሥራቸውስ ጥቅማቸው ምንድን ነው?

²¹ እነሆ፥ በኀዘንና በመከራ እንደ እኛ ሞቱ፥ ከእኛስ ብልጫቸው ምንድን ነው? ከዛሬም ጀምሮ ተካከልን፥ ምንስ ያገኛሉ? ለዘለዓለምስ ምን ያያሉ? እነሆ፥ እነርሱ ሞተዋልና፥ ከዛሬም ጀምሮ ለዘለዓለም ብርሃንን አያዩምና።”

²² እናንተ ኃጥኣን፥ እንዲህ እላችኋለሁ- “መብልና መጠጥ ቅሚያና ኀጢአት፥ ሰውን መግፈፍና ገንዘብ ማጠራቀም፥ ደግ ዘመን ማየትም በቃችሁ።

²³ ፍጻሜያቸው እንዴት ሰላም እንደ ሆነ ጻድቃንን አያችኋቸውን? እስከ ዕለተ ሞታቸው ድረስ ግፍ ሁሉ በእነርሱ ላይ አልተገኘምና።

²⁴ ጠፉ፤ ተፈጥረውም እንዳልተፈጠሩ ሆኑ፥ ሰውነቶቻቸውም በመከራ ወደ መቃብር ወረዱ።”