«Երանի՜ իմ տրտմությունը լավ կշռվեր, ու միաժամանակ իմ ցավերը կշեռքի մեջ դրվեին։
«Եթե մեկը լավ կշռեր իմ սրտմտությունը, ցավերս էլ բարձեր կշեռքի նժարին,
«Գանգատս այսօր էլ դառն է, ստացածս հարվածը՝ իմ հառաչանքից ծանր։
Թող ինձ արդարության կշեռքով կշռի, և Աստված իմանա իմ կատարելությունը։
Բայց հիմա որ քեզ է պատահել, դժվարանում ես, քեզ է դիպել, և դու սարսափում ես։
Հոբը պատասխանեց.
Սիրտը գիտի իր հոգու դառնությունը. նրա ուրախությանն ուրիշը չի միանա։