Երկաթը նա հարդ է համարում, պղինձը՝ փտած փայտ։
Նրան հասնող սուրը չի դիմանա, նիզակը, գեղարդը, զրահն էլ։
Աղեղի նետերը նրան չեն փախցնի. պարսաքարերը նրա համար մղեղ են դառնում։