28 Աղեղի նետերը նրան չեն փախցնի. պարսաքարերը նրա համար մղեղ են դառնում։
Որը ծիծաղում է քաղաքի աղմուկի վրա, քշողի աղաղակը չի լսում.
Երկաթը նա հարդ է համարում, պղինձը՝ փտած փայտ։
Մահակները շյուղից է համարում իր համար, տեգի ճոճվելու վրա ծիծաղում է։
Եվ նա պիտի ծաղրի թագավորներին, իսկ իշխանավորները նրան ծանակ պիտի լինեն. նա ծիծաղում է ամեն ամրոցի վրա, որովհետև նա հող է դիզում և վերցնում է այն։
Զորքերի Տերը պաշտպան պիտի լինի նրանց, և նրանք պիտի ոչնչացնեն և ոտնակոխ անեն պարսաքարերը. պիտի խմեն ու որպես թե գինիով՝ պիտի աղմկեն, տաշտի պես պիտի լցվեն, ինչպես զոհասեղանի անկյունները։