“Հոբը գիտենալով չի խոսել, ու նրա խոսքերն իմաստությամբ չեն”։
«Բայց Հոբն իմաստությամբ չխոսեց, և նրա խոսքերը խելացի չեն»։
Ձեր իմացածի չափ ես էլ գիտեմ. ես ձեզանից պակաս չեմ։
«Մի իմաստուն մի՞թե օդանման մտքերով կպատասխանի և իր փորն արևելյան քամով կլցնի,
Իմաստուններն ինձ կասեն, նույնպես և գիտուն մարդը, որ ինձ լսում է.
Հոբը դարձյալ զուր տեղն է իր բերանը բաց անում, առանց հասկանալու իր խոսքերը բազմապատկում»։
«Ո՞վ է դա, որ խորհուրդը նսեմացնում է անիմաստ խոսքերով։
Ինքն ո՞վ է, որ խորհուրդն անգիտությամբ պահի։ Իրոք, խոսել եմ, բայց չեմ հասկացել. ինձ համար սքանչելի են եղել, ու ես չեմ իմացել։