Դու ես, որ հանեցիր ինձ արգանդից, Մորս ստինքներից իմ հույսը դարձար.
Նրանց զավակին կկորցնես երկրից և նրանց սերունդը՝ մարդկանց որդիներից,
և մարդ նրանց մեջ պիտի տքնի և զինված երկաթով ու նիզակի փայտով՝ դրանք պիտի այրի կրակով, և նրանք պիտի բորբոքվեն իրենց ամոթից»։
Այսպես Հերոբովամի տունը մեղք գործեց, և դրա համար էլ նա բնաջնջվեց ու վերացավ երկրի երեսից։
Կործանումն է իսպառ քանդելու նրա տունը. նրա վրա հասնելու է ցասման օրը։
այնպես էլ դու չպիտի մաքրվես, որովհետև ոչնչացրիր իմ երկիրը և կոտորեցիր իմ ժողովրդին. հավիտյանս հավիտենից չպիտի մնաս, չա՛ր զավակ։