Երբ մտածում եմ, թե մահիճս ինձ կամոքի, և անկողինս ինձ կհանգստացնի,
Երբ ասում եմ, որ անկողինս ինձ մխիթարելու է, մահիճս՝ իմ գանգատը թեթևացնելու,
Չխաղաղվեցի, դադար չառա ես, ոչ էլ հանգստացա, քանի որ վրաս բարկությունն իջավ»։
դու երազով վախեցնում, տեսիլքով սարսափեցնում ես ինձ։
Որովհետև մահվան մեջ կամ մեռյալների աշխարհում չկա մեկը, Որ հիշի ու խոստովանի քեզ։
Ոչինչ չթաքցվեց նրանց որդիներից՝ Մյուս սերնդին պատմելով Տիրոջ օրհնությունները, Իր զորությունն ու սքանչելիքները, որ գործեց։