«Ո՛վ իմաստուններ, լսե՛ք ինձ, և դուք՝ հանճարեղնե՛ր, ակա՛նջ դրեք.
«Իմ խո՛սքը լսեցեք, ո՛վ իմաստուններ, և ո՛վ գիտուններ, ակա՛նջ դրեք ինձ։
Եղիուսը նորից խոսեց ու ասաց.
քանզի ականջն է քննում խոսքերը, իսկ կոկորդը կերակուրներն է ճաշակում։
Քանզի դրանք լսելով՝ իմաստունն ավելի կիմաստնանա, կրթյալը կստանա կյանքի ուղեցույց։
Խոսում եմ իբրև գիտակից մարդկանց հետ։ Ինքնե՛րդ դատեք, թե ի՛նչ եմ ասում։
Եղբայրնե՛ր, երեխա մի՛ եղեք դատողություն անելիս, այլ երեխա՛ եղեք չարություն գործելիս, իսկ դատողություն անելիս չափահա՛ս եղեք։