Ահա բացեցի բերանս, ու խոսեց լեզուս։
Ահա հիմա բերանս բաց եմ արել. թող լեզուս իմ բերանում խոսի։
Ի վերջո Հոբը բացեց իր բերանը և անիծեց իր ծնված օրը՝
թող ականջներս լսեն անեծքն իմ, թող արհամարհվեմ ու քամահրվեմ իմ ժողովրդից։
«Բայց դու, Հո՛բ, լսի՛ր, թե ի՛նչ եմ ասում, ակա՛նջ դիր իմ խոսքերին։
Սուրբ է սիրտն իմ խոսքերով, և իմ շուրթերի իմաստությունը հստակորեն կիմացվի։
Քո ծառաների դիակները նետեցին որպես կեր երկնի թռչուններին Եվ սրբերի մարմինները՝ երկրի գազաններին։
Եվ բացելով բերանը՝ սկսեց ուսուցանել նրանց ու ասել.