«Ես, որ գրգանքով ամոքում էի, արդ հետին մարդիկ քամահրում են ինձ։ Խրատում են ինձ բոլորը մեկտեղ, որոնց հայրերին նախատում էի, որոնց հավասար չէի համարի շներին իմ հովվական։
ՀՈԲ 30:2 - Նոր Էջմիածին Աստվածաշունչ Իմ ինչի՞ն է պետք նրանց ձեռքերի զորությունը։ Նրանց լիությունը վերացավ, Նոր վերանայված Արարատ Աստվածաշունչ Ինձ ի՞նչ պետք էր զորությունը նրանց ձեռքերի, որոնց առույգությունը կորել էր։ |
«Ես, որ գրգանքով ամոքում էի, արդ հետին մարդիկ քամահրում են ինձ։ Խրատում են ինձ բոլորը մեկտեղ, որոնց հայրերին նախատում էի, որոնց հավասար չէի համարի շներին իմ հովվական։
ընկան կարիքի ու սովամահության մեջ, անծնունդ։ Նրանք, որ երեկ անձկությունից ու թշվառությունից փախչում էին անջրդի վայրեր։
Հիշի՛ր քեզ Ստեղծողին քո երիտասարդության օրերին, քանի դեռ չեն եկել չարության օրերը, և չեն հասել այն տարիները, որոնց մասին պիտի ասես. «Կյանքից այլևս հաճույք չեմ զգում»,