Չխաղաղվեցի, դադար չառա ես, ոչ էլ հանգստացա, քանի որ վրաս բարկությունն իջավ»։
Ո՛չ խաղաղություն ունեմ, ո՛չ հանգստություն, ո՛չ էլ հանդարտություն. վրդովումն է եկել»։
կամ թե Տերը ականջ կդնի՞ նրա խնդրանքներին։ Եթե մի տագնապ հասնի իր վրա,
Բարություն էի անում, մինչդեռ ահա չար օրեր են ինձ պատահել։
Այն ժամանակ Եղիփազ Թեմնացին պատասխանեց և ասաց.
Երբ մտածում եմ, թե մահիճս ինձ կամոքի, և անկողինս ինձ կհանգստացնի,
դու երազով վախեցնում, տեսիլքով սարսափեցնում ես ինձ։
Փրկի՛ր ինձ և ապրեցրո՛ւ օտարների որդիների ձեռքից, Որոնց բերանները նանրություն են խոսում, Եվ նրանց աջը մեղքերի աջ է։