Նույնիսկ ամենաբարեկեցիկն ու հաջողակը, այնպիսին անգամ կմեռնի՝ սաստիկ անզգամ լինելով։
Մեկը մեռնում է իր առույգության մեջ՝ բոլորովին ապահով ու հանգիստ.
Ոսկորներն իր, որ երիտասարդական ուժով էին հագեցած, իր հետ էլ ուղղվում են դեպի հող՝ ննջելու։
Ամբարիշտները կյանքները բարիքների մեջ են ավարտել, և գերեզմաններում հանգիստ ննջում են։
Այժմ ես ննջած կլինեի, քուն մտած կհանգչեի
Դու, որ ատեցիր իմ խրատը, մերժեցիր Եվ հետ նետեցիր բերանիս բոլոր խոսքերը։