Այն աչքը, որ նայել է նրան, այլևս չի տեսնելու, ոչ էլ նրա բնակավայրն է նրան ճանաչելու։
Նրան տեսնող աչքն այլևս նրան չպիտի տեսնի, և նրա ապրած տեղը նրան կրկին չպիտի նայի։
երբ թվա, թե հաստատված է, այն ժամանակ իսպառ կորչելու է. իսկ ովքեր նրան ճանաչում էին, ասելու են՝ ո՞ւր է։
Եթե տակավին իմ մեջ է իմ շունչը, և աստվածային շունչն ապրում է իմ ռունգերի մեջ,
չի վերադառնա իր տունը. իր տեղն էլ նրան չի ճանաչի։
Ինձ նայող աչքերն այլևս ինձ չեն տեսնի։ Աչքերդ ինձ վրա ես հառնելու. բայց ես չեմ լինի՝
իսկ եթե արմատախիլ արվի իր տեղից, նրա տեղն էլ ուրանալու է նրան։ Այսպիսի բան չե՞ս տեսել միթե.
Ո՜վ Տեր, իմ ողջ ցանկությունը քո առջև է, Եվ հեծեծանքս չծածկվեց քեզանից։