աղերսում էի իմ կնոջը, պաղատանքներով կանչում էի ես իմ հարճերի որդիներին,
Իմ շունչը կնոջս համար ատելի է, և ես զզվելի եմ իմ եղբայրների համար։
«Կորչում եմ հողմավար. կարոտ եմ շիրիմի, բայց դրան չեմ հասնում։
Կանչեցի իմ ծառային, բայց նա բանի տեղ չդրեց. ես իմ բերանով աղաչում էի,
բայց նրանք հավետ ուրացել են ինձ. երբ ոտքի եմ կանգնում, բամբասում են ինձ։