Աչքը չի կարող ձեռքին ասել, թե՝ «Ինձ պետք չես», ոչ էլ գլուխը՝ ոտքերին, թե՝ «Ինձ պետք չեք»։
Աչքը չի կարող ձեռքին ասել՝ «Ինձ պետք չես», կամ էլ գլուխը ոտքերին՝ «Ինձ պետք չեք»։
Ականջը, որ ունկնդրում էր ինձ, երնեկ էր տալիս, ինձ տեսնող աչքն ակնածում էր ինձնից։
Եթե ամբողջ մարմինը աչք լիներ, որտե՞ղ կմնար ականջը, և եթե ամբողջ մարմինը ականջ լիներ, որտե՞ղ կմնար հոտոտելիքը։
Բայց արդ, անդամները բազում են, իսկ մարմինը՝ մեկ։
Ընդհակառակը, մարմնի այն անդամները, որ ավելի տկար են թվում, ավելի կարևոր են։
Դավիթն Աբիգեային ասաց. «Օրհնյա՜լ է Տերը՝ Իսրայելի Աստվածը, որ քեզ այսօր ինձ ընդառաջ ուղարկեց։