Roinn-seòrsa
76 Rannan à Bìoball air Aoradh Dhè
Bho chridhe gach neach a thig an adhradh, ’s e staid inntinn a th’ ann a dh’ionnsaigh Dhè. Tha e a’ ciallachadh ùmhlachd, seirbhis, gealladh, agus gràdh, am measg rudan eile. ’S e dòigh-beatha a th’ ann a leigeas leinn ceangal a dhèanamh ris an Spiorad Naomh (Eòin 4:24).
Nuair a bhios sinn ag adhradh Dhè, tachraidh rudan iongantach; chì sinn mar a dh’atharraicheas a h-uile càil, mar a ghluaiseas e agus a gheibh e ùrachadh, agus gheibh sinn slànachadh a-staigh agus anns a’ chorp. Bidh toradh an Spioraid rim faicinn nar beatha agus bidh ar cridheachan air an gluasad cho mòr ’s nach eil sinn airson briseadh-dùil a thoirt do Dhia, nuair a choinnicheas sinn ri Neach Naomh airidh air glòir agus urram.
A rèir a bhriathar, tha Dia a’ fuireach am measg molaidh a shluaigh, agus mar sin, feumaidh sinn ainm an Tighearna adhraidh gu cunbhalach, ga chur os cionn a h-uile suidheachadh agus stèidhichte air a’ ghràdh a tha Iosa a’ sealltainn dhuinn a h-uile latha.
Mar sin, tha e deatamach gum bi am moladh as dùrachdaiche ag èirigh bho dhoimhneachd do chridhe a h-uile madainn, don Rìgh, airson na tha e a’ ciallachadh agus airson na tha e air a bhith nad bheatha. Nuair a tha eòlas agad air Dia, chan urrainn dhut stad bho bhith ga adhradh, bho bhith a’ faireachdainn taingeil na làthair agus bho bhith ag àrdachadh a mhorachd.
Agus bidh a’ chathair seo dhòmhsa na h‑ainm sòlais, na moladh, agus na maise, am measg uile chinnich na talmhainn, a chluinneas gach uile mhath a nì mise dhaibh: agus bidh eagal agus crith orra, airson an uile mhaitheis, agus airson an uile shoirbheachaidh a dheònaicheas mise dhaibh.
Oir is mòr an Tighearna, agus ro‑airidh air cliù: agus is adhbhar eagail esan os cionn nan uile dhiathan:
Agus chuir e òran nuadh ann am bheul, òran-molaidh dar Dia: chì mòran e, agus bidh eagal orra, agus earbaidh iad as an Tighearna.
Thigibh a‑steach na gheatachan le buidheachas, na chùirtean le moladh; thugaibh buidheachas dha, beannaichibh a ainm;
Uime sin trìdsan thugamaid suas ìobairt-bhuidheachais do Dhia a‑ghnàth, is e sin toradh ar bilean, a’ toirt molaidh da ainm.
Oir is mòr an Tighearna, agus is ro‑airidh e air cliù; is adhbhar eagail esan os cionn nan uile dhiathan.
O thigibh, sleuchdamaid, agus cromamaid sìos; tuiteamaid air ar glùinean am fianais an Tighearna a rinn sinn; Oir is esan Dia, agus is sinne sluagh a ionaltraidh-san, agus caoraich a làimhe.
Ach ìobraidh mise dhutsa le guth buidheachais; ìocaidh mi an nì sin a bhòidich mi; is ann don Tighearna a bhuineas slàinte.
Gleidhidh an Tighearna iadsan uile a ghràdhaicheas e, ach sgriosaidh e na h‑aingidh gu lèir.
Is spiorad Dia, agus is èiginn da luchd-adhraidh adhradh a dhèanamh dha ann an spiorad agus ann am fìrinn.
Cò as cosmhail riutsa am measg nan diathan, a Thighearna? Cò a tha cosmhail riut, glòrmhor ann an naomhachd, uamhasach ann am moladh, a’ dèanamh nithean iongantach?
Is e an Tighearna mo neart agus mo dhàn, agus tha e na shlàinte dhomh: is esan mo Dhia-sa, agus nì mi àite-còmhnaidh dha: Dia m’athar, agus àrdaichidh mi e.
Tha mi a’ toirt buidheachais agus cliù dhut, O thusa, a Dhia m’athraichean, a thug dhomh gliocas agus cumhachd, agus a thug fios dhuinn a‑nis air an nì a dh’iarr sinn ort: oir thug thu fios dhuinn a‑nis air gnothach an rìgh.
Dèanaibh gàirdeachas anns an Tighearna, sibhse a fhìreanan; do na h‑ionraic tha cliù ciatach.
Ag ràdh, Cuiridh mi d’ainm an cèill dom bhràithrean, ann am meadhon na h‑eaglais seinnidh mi cliù dhut.
Is mòr an Tighearna, agus is ro‑airidh e air moladh; agus chan fhaodar a mhòrachd a rannsachadh.
Canaibh don Tighearna, oir rinn e gnìomh òirdheirc; tha seo aithnichte anns an talamh uile.
Thugaibh don Tighearna a’ ghlòir as cubhaidh da ainm; sleuchdaibh don Tighearna ann am maise na naomhachd.
Cha cheil sinn air an cloinn iad, a’ foillseachadh cliù an Tighearna don àl a tha ri teachd, agus a neart agus a obraichean iongantach a rinn e;
Chan eil neach air bith naomh mar an Tighearna; oir chan eil neach ann ach thu, agus chan eil carraig ann mar ar Dia-ne.
Na nithean seo is cuimhne leam, agus tha mi a’ dòrtadh a‑mach m’anama leam fhèin, oir ghabh mi thairis leis a’ mhòr-chuideachd, chaidh mi leo gu taigh Dhè, le fuaim gàirdeachais agus molaidh, leis a’ chuideachd a bha a’ cumail là fèille.
Agus molaidh sinne, do shluagh agus caoraich d’ionaltraidh, thusa gu bràth; o linn gu linn cuiridh sinn an cèill do chliù.
Ortsa bidh mo mholadh anns a’ mhòr-choitheanal; mo bhòidean ìocaidh mi nan làthair-san don eagal e.
Seinnibh cliù don Tighearna a chòmhnaicheas ann an Sion; aithrisibh am measg nan cinneach a ghnìomharan.
Air an adhbhar sin guidheam oirbh, a bhràithrean, tre thròcairean Dhè, ur cuirp a thoirt nam beò-ìobairt, naoimh, thaitnich do Dhia, nì as e ur seirbhis reusanta.
Uime sin air dhuinne rìoghachd fhaotainn nach faodar a ghluasad, biodh againn gràs, leis an dèan sinn seirbhis gu taitneach do Dhia, le urram agus eagal diadhaidh: Oir tha ar Dia-ne na theine dian-loisgeach.
Agus thàinig guth a‑mach on rìgh-chathair, ag ràdh, Molaibh ar Dia-ne, sibhse uile as seirbhisich dha, agus air a bheil a eagal-san, eadar bheag agus mhòr.
Agus thill na buachaillean, a’ tabhairt glòire agus molaidh do Dhia airson nan nithean sin uile a chuala agus a chunnaic iad, a rèir mar a labhradh riu.
Gabhadh facal Chrìosd còmhnaidh annaibh gu saoibhir anns an uile ghliocas, a’ teagasg agus a’ comhairleachadh a chèile le sailm, agus laoidhean, agus dàin spioradail, a’ dèanamh ciùil don Tighearna le gràs nur cridhe. Agus gach nì air bith a nì sibh ann am facal no ann an gnìomh, dèanaibh iad uile ann an ainm an Tighearna Iosa, a’ toirt buidheachais do Dhia, eadhon an t‑Athair trìd-san.
An sin thubhairt Iosa ris, Imich uam, a Shàtain: oir tha e sgrìobhte, Bheir thu adhradh don Tighearna do Dhia, agus dhàsan na aonar nì thu seirbhis.
Thig na cinnich uile a rinn thu, agus sleuchdaidh iad ad làthair, a Thighearna, agus bheir iad glòir dod ainm.
Thugaibh don Tighearna an t‑urram as cubhaidh da ainm: thugaibh tabhartas leibh, agus thigibh na làthair; sleuchdaibh don Tighearna ann am maise na naomhachd.
Oir cha dèan thu adhradh do dhia sam bith eile; oir an Tighearna, don ainm Eudmhor, is Dia eudmhor e:
Beannaich an Tighearna, O m’anam, agus moladh gach nì a tha an taobh a‑staigh dhìom a ainm naomh-san.
Is airidh thusa, a Thighearna, air glòir, agus urram, agus cumhachd fhaotainn; oir chruthaich thu na h‑uile nithean, agus airson do thoile-sa tha iad ann, agus chruthaicheadh iad.
Oir is sinne an timcheall-ghearradh, a tha a’ dèanamh adhraidh do Dhia anns an Spiorad, agus a’ dèanamh gàirdeachais ann an Iosa Crìosd, agus nach eil a’ cur muinghinn anns an fheòil:
O thigibh, seinneamaid don Tighearna; togamaid iolach do charraig ar slàinte. Chuireadh campar orm leis a’ ghinealach ud, agus thubhairt mi, Is sluagh seachranach nan cridhe iad, agus chan aithne dhaibh mo shlighean, Don tug mi mo mhionnan am fheirg, nach rachadh iad a‑steach dom fhois. Thigeamaid na fhianais le buidheachas, agus le sailm togamaid ceòl dha gu suilbhireach;
Is leatsa, O Thighearna, a’ mhòrachd, agus an cumhachd, agus a’ ghlòir, agus a’ bhuaidh, agus a’ mhòralachd; oir is leat na h‑uile a tha air nèamh agus air talamh: is leat an rìoghachd, O Thighearna, agus tha thu air d’àrdachadh mar cheann thar nan uile. Uatsa tha a’ teachd araon saoibhreas agus urram, agus tha thu a’ rìoghachadh os cionn nan uile, agus ann ad làimh tha cumhachd agus neart; agus ann ad làimh tha e neach a dhèanamh mòr, agus neart a thoirt do gach uile.
Ach air mo shon-sa, ann an lìonmhorachd do thròcair thig mi a‑steach dod thaigh; sleuchdaidh mi aig do theampall naomh ann ad eagal.
Ach is ann an dìomhain a tha iad a’ dèanamh adhraidh dhòmhsa, a’ teagasg àitheantan dhaoine mar theagasg.
Uime sin thubhairt an Tighearna, Do bhrìgh gu bheil an sluagh seo a’ teachd dlùth dhòmhsa lem beul, agus a’ toirt onair dhomh lem bilean, ach nan cridhe gun do theich iad fada uam; agus gu bheil an eagal romhamsa air a theagasg le àitheantan dhaoine;
Lem uile chridhe dh’iarr mi thu; na leig dhomh dol air seachran o d’àitheantan. Os cionn nan seanairean tha mi crìonna, a chionn gu bheil mi a’ gleidheadh do reachdan. O gach droch shlighe chùm mi mo chasan, a‑chum gun coimheadainn d’fhacal. Od bhreitheanais cha do chlaon mi, oir theagaisg thusa mi. Cia milis lem bhlas do bhriathran! Nas mìlse tha iad na mil dom bheul. Trìd do reachdan fhuair mi tuigse; uime sin is fuathach leam gach slighe bhreugach. Is lòchran d’fhacal dom chois agus solas dom cheum. Mhionnaich mi, agus coileanaidh mi e, gun coimhead mi breitheanais do cheartais. Tha mi ann an àmhghar ro‑mhòr; ath-bheothaich mi, a Thighearna, a rèir d’fhacail. Gabh uam gu taitneach, guidheam ort, a Thighearna, saor-thabhartasan mo bheòil, agus teagaisg dhomh do bhreitheanais. Tha m’anam a‑ghnàth am làimh; gidheadh cha do dhìochuimhnich mi do lagh. Am chridhe dh’fhalaich mi d’fhacal, a‑chum nach peacaichinn ad aghaidh.
Molaidh mi thu, a Thighearna, lem uile chridhe; an làthair nan diathan seinnidh mi cliù dhut. Sleuchdaidh mi aig do theampall naomh, agus molaidh mi d’ainm airson do choibhneas gràidh agus airson d’fhìrinn, oir dh’àrdaich thu d’fhacal os cionn d’ainme uile.
Ionnas gum bithinn am mhinistear aig Iosa Crìosd do na Cinnich, a’ frithealadh soisgeul Dhè, a‑chum gum biodh tabhartas nan Cinneach taitneach, air a naomhachadh leis an Spiorad Naomh.
Seinnibh moladh do Dhia, seinnibh; seinnibh moladh dar Rìgh, seinnibh; Oir is e Dia rìgh na talmhainn uile; seinnibh moladh gu h‑eòlach.
Bidh eagal an Tighearna do Dhia ort, agus nì thu seirbhis dha, agus mionnaichidh tu air a ainm.
Agus sheas na h‑aingil uile timcheall na rìgh-chathrach, agus nan seanairean, agus nan ceithir beò-chreutairean, agus thuit iad air an aghaidh an làthair na rìgh-chathrach, agus rinn iad adhradh do Dhia, Ag ràdh, Amen: Moladh, agus glòir, agus gliocas, agus buidheachas, agus urram, agus cumhachd, agus neart gu robh dar Dia-ne gu saoghal nan saoghal. Amen.
Uime sin co‑dhiù dh’itheas no dh’òlas sibh, no ge bè nì a nì sibh, dèanaibh na h‑uile nithean a‑chum glòir Dhè.
Agus ghlaodh iad, gach aon ri a chèile, agus thubhairt iad, Is naomh, naomh, naomh Tighearna nan sluagh; tha an talamh uile làn de a ghlòir.
A Dhia, is tu mo Dhia-sa; gu moch iarraidh mi thu; tha tart air m’anam ad dhèidh, tha m’fheòil a’ togradh ad ionnsaigh ann an tìr thioraim agus thartmhoir, as eugmhais uisge; Tuitidh iad le faobhar a’ chlaidheimh; mar chuibhreann do na sionnaich bidh iad. Ach bidh an rìgh aoibhneach ann an Dia; nì gach neach a mhionnaicheas airsan uaill, nuair a dhruidear beul na dream a labhras breug. A‑chum, mar a chunnaic mi thu ann ad ionad naomh, gum faicinn do chumhachd agus do ghlòir. A chionn gur fheàrr do choibhneas gràidh na beatha, bheir mo bhilean cliù dhut.
Molaidh mise ainm Dhè le òran, agus àrdaichidh mi e le breith-buidheachais. Agus is fheàrr leis an Tighearna seo na damh, na tarbh òg a tha adharcach, crodhanach.
Agus fhreagair Iosa agus thubhairt e ris, Tàrr air mo chùlaibh, a Shàtain: oir tha e sgrìobhte, Nì thu adhradh don Tighearna do Dhia, agus dhàsan na aonar nì thu seirbhis.
Muinntir a chaochail fìrinn Dhè gu brèig, agus a thug adhradh agus a rinn seirbhis don chreutair nas mò na don Chruithear, a tha beannaichte gu sìorraidh. Amen.
Cò air nach biodh eagal romhad, O Thighearna, agus nach tugadh glòir dod ainm? Oir tha thusa a‑mhàin naomh: oir thig na h‑uile chinnich, agus nì iad adhradh ann ad làthair; do bhrìgh gu bheil do bhreitheanais air an dèanamh follaiseach.