5 Snaidhmeann an t‑amadán a lámha ina chéile agus ní bhíonn an rath air.
5 ¶ Fillidh a nóinmhidh a lámha fá chéile, agus ithidh a fheóil féin.
Cuirfidh mé m'anam i gcúl mo dhoirn, Agus rachaidh mé sa seans leis!
Fónann an fial dó féin; ach goineann an duine cruálach é féin.
Ní bheidh aon ní don phota ag an bhfear díomhaoin; ach beidh saibhreas luachmhar ag an bhfear dícheallach.
Bíonn an leisceoir ag tnúthán, ach ní bhíonn dada ina chomhair; ach bíonn an saothrach sáitheach.
Tá an fómhar thart, ach níl aon treabhadh déanta ag an leisceoir; beidh súil in airde aige in am an bhainte, ach ní beidh dada ann dó.
An fada a fhanfaidh tú i do luí ansin, a leisceoir? cathain a éireoidh tú ón suan?
Tarraingíonn briathra béil an eagnaí gnaoi na ndaoine air ach is iad liopaí an amadáin a dhéanann a mhilleadh.
Alpann Manaise Eafráim, agus Eafráim Manaise, agus tá an bheirt acu in éadan Iúdá. Ach níl a fhearg síothlaithe, tá a lámh sínte amach i gcónaí.