Eoin 1 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Ar dtús do bhí an Briathar ann, agus bhí an Briathar i bhfochair Dé, agus do b’é Dia an briathar.

² Do bhí sé ar dtús i bhfochair Dé.

³ Is tríd‐sean do rinneadh an uile nidh, agus ’na éagmais‐sean ní dearnadh éinnidh d’á bhfuil ann.

⁴ Is ann do bhí an bheatha, agus do b’é solas na ndaoine an bheatha.

⁵ Agus lonnruigheann an solas san dorchadas; agus níor sháruigh an dorchadas é.

⁶ Do bhí fear ann do cuireadh ó Dhia, darbh ainm Eoin.

⁷ Tháinig seisean mar fhiadhnaise, chum go ndéanfadh sé fiadhnaise i dtaobh an tsolais, chum go gcreidfeadh gach aoinneach tríd.

⁸ Níorbh é féin an solas, acht tháinig sé chum go ndéanfadh sé fiadhnaise i dtaobh an tsolais.

⁹ Do b’é sin an fíor‐sholas shoillsigheas gach uile dhuine, ag teacht ar an saoghal.

¹⁰ Do bhí sé ar an saoghal, agus is tríd do‐rinneadh an saoghal, agus níor aithin an saoghal é.

¹¹ Is chum a choda féin a tháinig sé, agus níor ghlac a mhuinntear féin leis.

¹² Acht an méid do ghlac leis, thug sé mar cheart dóibh bheith ’n‐a gclainn do Dhia, dóibh‐sean chreideas ’n‐a ainm:

¹³ nach ó’n bhfuil, ná ó thoil na colna, ná ó thoil duine do geineadh iad, acht ó Dhia.

¹⁴ Agus do‐rinneadh colann de’n Bhriathar, agus do chómhnuigh sé ’n‐ár measc (agus do chonnacamar a ghlóir, amhail glóir Aon‐Mhic an Athar), lán de ghrás agus d’fhírinne.

¹⁵ Do‐bheir Eoin fiadhnaise ’n‐a thaobh agus glaodhann sé, g‐á rádh, Is é seo an té go ndubhras ’n‐a thaobh, An té atá ag teacht im’ dhiaidh, do cuireadh rómham é, óir bhí sé ann rómham.

¹⁶ Óir is as a líonmhaire do ghlacamar uile, agus grás ar ghrás.

¹⁷ Óir tugadh an reacht tré Mhaois, acht tháinig grás agus fírinne tré Íosa Críost.

¹⁸ Ní fhaca aoinneach Dia ariamh; an t‐Aon‐Mhac atá i n‐ucht an Athar, do b’é d’fhoillsigh é.

¹⁹ Agus is í seo fiadhnaise Eoin, nuair do chuir na h‐iúdaigh sagairt agus Lebhítigh ó Iarúsalem chuige g‐á fhiafruighe dhe, Cia h‐é thusa?

²⁰ Agus d’admhuigh sé, agus níor shéan sé; agus d’admhuigh sé, Ní mise an Críost?

²¹ Agus d’fhiafruigheadar de, Cia h‐é thusa, má’s eadh? An tú Élias? Adubhairt seisean, Ní mé. An tusa an fáidh? Agus d’fhreagair seisean, Ní mé.

²² Adubhradar leis, d’á bhrigh sin, Cia h‐é thú? ionnas go dtiubhraimís freagra dhóibh‐sean do chuir uatha sinn. Cad adeirir id’ thaobh féin?

²³ Adubhairt seisean, Is mise guth an té ghlaodhas sa bhfásach, Déanaidh slighe an Tighearna díreach, mar adubhairt Ésáias fáidh.

²⁴ Agus dream de na Fairisíneachaibh ab eadh iad‐san do cuireadh.

²⁵ Agus do cheistigheadar é, agus adubhradar leis, Cad chuige a ndéanann tú baisteadh, mar sin, muna tusa an Críost, nó Élias, nó an fáidh?

²⁶ D’fhreagair Eoin dóibh, g‐á rádh, Do‐ghním‐se baisteadh i n‐uisce: acht atá ’n‐a sheasamh ’n‐bhúr measc duine nach aithnid daoibh,

²⁷ an té atá ag teacht im’ dhiaidh‐se, nach fiú mise oiread agus iall a bhróige do scaoileadh.

²⁸ Tharla an méid sin i mBétánia ar an taobh thall de Iórnán, mar a raibh Eoin ag baisteadh.

²⁹ An lá ’n‐a dhiaidh sin do chonnaic sé Íosa ag teacht chuige, agus adubhairt sé, Féach Uan Dé thógas peacadh an domhain!

³⁰ Is é sin an té go ndubhras ’n‐a thaobh, Atá ag teacht im’ dhiaidh fear do cuireadh rómham, óir do bhí sé ann rómham.

³¹ Agus níor aithnigheas‐sa é; acht is chuige seo tháinig‐mé ag baisteadh i n‐uisce chum go bhfoillseochaidhe d’Israel é.

³² Agus thug Eoin fiadhnaise, g‐á rádh, Do chonnacas an Spiorad ag teacht ó neamh anuas i riocht cuilm; agus d’fhan sé air.

³³ Agus níor aithnigheas‐sa é: acht an té do chuir uaidh mé ag baisteadh le h‐uisce, adubhairt sé liom, An té go bhfeicfir an Spiorad ag tuirling air, agus ag fanamhain air, is é sin an té bhaisteas leis an Spiorad Naomh.

³⁴ Agus do chonnacas, agus thugas fiadhnaise gur ab é Mac Dé é seo.

³⁵ Arís, lá ar n‐a bhárach, do bhí Eoin ’n‐a sheasamh i n‐éinfheacht le beirt d’á dheisceablaibh:

³⁶ agus d’fhéach sé ar Íosa do bhí ag dul thart, agus adubhairt sé. Féach Uan Dé!

³⁷ Agus do‐chuala an bheirt deisceabal é ag labhairt, agus do leanadar Íosa.

³⁸ Agus d’iompuigh Íosa, agus do chonnaic sé iad g‐á leanamhain, agus adubhairt sé leo, Créad atá uaibh? Agus dubhradar‐san leis, A Rabbí (is é sin le rádh, A Mháighistir), cá gcómhnuigheann tú?

³⁹ Adubhairt sé leo, Tagaidh, agus do‐chífidh sibh. Thángadar, mar sin, agus do chonnacadar an áit ’n‐a raibh sé ’n‐a chómhnaidhe; agus d’fhanadar ’n‐a fhochair an lá sin: do bhí sé tuairim na deicheamhadh h‐uaire.

⁴⁰ Duine de’n bheirt do bhí ag éisteacht le h‐Eoin, agus do lean Íosa, ab eadh Aindrias, dearbhráthair Shíomóin Peadar.

⁴¹ Fuair seisean ar dtús a dhearbhráthair féin, Síomón, agus adubhairt sé leis, Fuaramar an Messias (is é sin le rádh, an Críost).

⁴² Agus thug sé leis é chum Íosa. D’fhéach Íosa air, agus adubhairt sé, Is tusa Síomón mac Eoin: goirfear díot Céfas (is é sin le rádh, Peadar, nó Carraig).

⁴³ Ba mhian leis, lá ar n‐a bhárach, dul go dtí an Ghalilé, agus fuair sé Pilib: agus adubhairt Íosa leis, Lean mise.

⁴⁴ Agus as Bétsáida, cathair Aindriais agus Pheadair, ab eadh Pilib.

⁴⁵ Fuair Pilib Natanaél, agus adubhairt sé leis, Fuaramar an té úd ar ar scríobh Maois sa reacht, agus na fáidhe, Íosa Nasardha, mac Sheosaimh.

⁴⁶ Agus adubhairt Natanaél leis, An féidir aon nidh maith do theacht ó Nasair? Adubhairt Pilib leis, Tar go bhfeicidh tú.

⁴⁷ Do chonnaic Íosa Natanaél ag teacht chuige, agus adubhairt sé leis, Féach an t‐Israelíteach fíor nach bhfuil aon chealg ann!

⁴⁸ Adubhairt Natanaél leis, Cionnas aithnigheas tú mé? D’fhreagair Íosa agus adubhairt sé leis, Sarar ghlaodh Pilib ort, an tráth ’n‐a raibh tú fá’n gcrann fige, do chonnacas thú.

⁴⁹ D’fhreagair Natanaél agus adubhairt sé, A Rabbí, is tusa Mac Dé; is tusa Rí Israel.

⁵⁰ D’fhreagair Íosa agus adubhairt sé leis, De bhrigh go ndubhras leat, Do chonnacas fá’n gcrann fige thú, an gcreideann tú? do chífir neithe is mó ’ná sin.

⁵¹ Agus adubhairt sé leis, Go fírinneach adeirim leat, Do chífidh sibh na flaithis ar fhoscailt, agus aingil Dé ag dul suas agus ag teacht anuas ar Mhac an Duine.