1 Tiomóid 4 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Acht adeir an Spiorad go soiléir go dtréigfidh cuid de na daoinibh an creideamh ins na h‐aimsearaibh deireannacha, ag tabhairt aire do spioraidibh mealltacha agus do theagascaibh deamhan,

² tré bhéalchrábhadh luchta na mbréag, go bhfuil a gcoinsias loiscthe mar bhéadh le h‐iarann dearg;

³ ag cur coisc le pósadh agus g‐á mholadh staonadh ó bhiadhannaibh atá cruthuighthe ag Dia chum go gcaithfeadh na daoine fuair creideamh agus eolas na fírinne iad le buidheachas.

⁴ Óir is maith é gach nidh do chruthuigh Dia, agus ní ceart rud ar bith d’eiteach, acht go nglactar é le breith buidheachais;

⁵ óir beannuightear é tré bhriathar Dé agus tré urnaighe.

⁶ Má chuireann tú na neithe seo i gcuimhin do na bráithribh, béidhir id’ sheirbhíseach maith d’Íosa Críost, oilte as briathraibh an chreidimh agus as an deagh‐theagasc d’ár leanais go dtí anois.

⁷ Acht seachain baoith‐scéalta saoghalta agus fabhla sean‐bhan.

⁸ Agus déan cleachtadh ar an diadhacht: óir is beag an tairbhe atá i n‐aclaidheacht cuirp; acht atá tairbhe le h‐aghaidh an uile nidh san diadhacht, mar tá innti geallamhain na beathadh atá ann anois, agus atá le teacht.

⁹ Is inchreidthe an focal é, agus is fiú glacadh ar fad leis.

¹⁰ Óir chuige sin is eadh atáimíd ag saothrú agus ag spairn, toisc ár muinighin bheith againn as an Dia beo, slánuightheoir na ndaoine uile, an méid aca chreideas, go mór‐mhór.

¹¹ Fógair agus múin na neithe seo.

¹² Ná leig d’aon duine beag‐is‐fiú do dhéanamh det’ óige; acht bí id’ eisiompláir do lucht an chreidimh, i mbriathraibh béil, i mbéasaibh, i ngrádh, i gcreideamh, i bhfíor‐ghlaine.

¹³ Go dtí go dtagad‐sa, tabhair aire do’n léightheoireacht, do’n ghríosadh, do’n teagasc.

¹⁴ Ná déan faillighe san tabhartas atá ionnat, tugadh tré tharngaire dhuit le leagadh lámh na seanóir.

¹⁵ Bí ag cleachtadh na neithe seo; tabhair lán‐aire dhóibh, chum go mba léir do’n uile dhuine an dul ar aghaidh atá dh’á dhéanamh agat.

¹⁶ Tabhair aire dhuit féin agus dod’ theagasc; lean díobh; óir, g‐á dhéanamh dhuit, saorfair thú féin agus iad‐san éisteas leat.