1 Peadar 4 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ D’á bhrigh sin, ó thárla gur fhulaing Críost san bhfeoil, bíodh an aigne chéadna sin mar arm agaibh; óir an té d’fhulaing san bhfeoil, atá sé scartha le peacadh;

² chum nach gcaithfeadh sé a shaoghal ’n‐a dhiaidh sin do réir ainmhianta na ndaoine, acht do réir tola Dé.

³ Óir ba leor an t‐am atá imthighthe thart chum toil na bPágánach do dhéanamh, ag siubhal i ndreabhlas, i n‐ainmhiantaibh, i n‐ólachán, i gcraos, i bpótaireacht agus i n‐íodhal‐adhradh déisteanach.

⁴ Agus is nidh é chuireas iongnadh ortha‐san, a mheas nach ritheann sibh i n‐éinfheacht leo isteach i rabharta ainmheasardhachta, ag labhairt go masluightheach ’n‐bhur dtaobh.

⁵ Bhéarfaidh siad cunntas do’n té atá ullamh chum breitheamhnas do thabhairt ar bheodhaibh agus ar mharbhaibh.

⁶ Óir is chuige do craobhscaoileadh an soiscéal do na marbhaibh féin, chum go dtiubharfaidhe breitheamhnas ortha mar dhaoine do réir na feola, acht go mairfidís mar mhaireann Dia san spiorad.

⁷ Acht atá deireadh gach éinnidh i gcómhgar: bidhidh céillidhe d’á bhrigh sin, go h‐aireach ’n‐bhur n‐urnaighthibh.

⁸ Thar gach nidh eile bíodh dian‐ghrádh agaibh d’á chéile: óir cuireann an grád clúdach ar a lán mór peacaidhe.

⁹ Bidhidh fáilteach roimh a chéile gan doicheall.

¹⁰ Do réir mar fuair gach duine bronntanas, roinnidh ar a chéile é, mar dhéanfadh deagh‐mhaoir grása iomadamhla Dé.

¹¹ Má labhrann aoinneach, labhradh sé mar bhéadh sé ag labhairt briathar Dé; má ghníonn aoinneach miniostrálacht, déanadh sé é do réir an chumais do‐bheir Dia: chum glóir ins an uile nidh do thabhairt do Dhia tré Íosa Críost, ag a bhfuil an ghlóir, agus an chumhacht go saoghal na saoghal. Amen.

¹² A cháirde ionmhaine, ná bíodh aon iongnadh oraibh fá’n gcatú teintidhe atá d’á chur oraibh, mar bhéadh nidh neamh‐ghnáthach ann, ó cuireadh é chum sibh d’fhrómhadh:

¹³ acht ó tá sibh rannpháirteach ’n‐ar fhulaing Críost, déanaidh gáirdeachas; chum go mbéidh áthas agus árd‐mheanma oraibh, chómh maith, nuair foillseochar a ghlóir.

¹⁴ Má masluightear sibh ar son ainme Críost is aoibhinn daoibh, óir luigheann Spiorad na glóire, Spiorad Dé, oraibh.

¹⁵ Acht ná fulaingeadh aon duine agaibh mar dhúnmharbhthóir, ná mar ghadaidhe, ná mar bhitheamhnach, ná mar spíodóir i ngnóthaibh daoine eile:

¹⁶ acht má’s mar Chríostaidhe é, ná bíodh náire air; acht tabhradh sé glóir do Dhia as ucht an ainme seo.

¹⁷ Óir atá an t‐am tagtha chum tosnuighthe ar bhreitheamhnas ag tigh Dé: agus má’s againne thosnóchas sé ar dtús, créad tá i ndán do na daoinibh nach n‐umhluigheann do shoiscéal Dé?

¹⁸ Agus má’s ar éigean slánóchar an fíréan, cia an chríoch atá i n‐áirithe do’n duine neimh‐dhiadha agus do’n pheacach?

¹⁹ D’á bhrigh sin, na daoine fhulaingeas do réir tola Dé, cuiridís a n‐anmanna fá chumhdach an Chruthuightheora dhílis, ag cleachtadh maitheasa.