Gníomhartha 4 - Na Cheithre Soisgéil agus Gníoṁartha na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

CAIBIDIOL IV. Gabháil Pheadair agus Eóin. A seasamhacht. An Eaglais dá méadú.

¹ Agus an fhaid a bhíodar ag cainnt leis na daoine tháinig na sagairt agus oificeach an teampuil agus na Sadduicínigh,

² Agus doilghíos ortha toisg iad a bheith ag teagasg an phobhuil agus ag craobhsgaoile na h-aiseiríghe ó sna mairbh i n-Íosa.

³ Agus chuireadar a lámha ortha agus chuireadar i bpríosún iad go maidin lár n-a mháiréach, óir bhí sé n-a thráthnóna an uair sin.

⁴ Ach do chreid a lán de sna daoine a bhí ag éisteacht leis an gcainnt agus b’é uimir na bhfear ná chúig mhíle.

⁵ Agus do thárla ar maidin lár n-a mháireach gur chruinnigh a n-uachtaráin agus a seanóirí agus a sgribhneóirí i n-Ierúsalem,

⁶ Agus Annas an t-árdshagart, agus Caiphas, agus Eóin, agus Alecsandar, agus gach ar bhain le treibh na sagart.

⁷ Agus chuireadar iad-san i láthair agus cheistighdar iad: Cad í an chómacht nú an ainim le n-ar dheineabhairse an nídh seo?

⁸ Ansan do líonadh Peadas leis an Spioraid Naomh agus dubhairt sé leo: A uachtarána an phobhuil agus a sheanóirí, éistidh liom:

⁹ Ó táimídne indiu d’ár gceistiú i dtaobh, na maitheasa a deineadh do’n mhairtíneach so, conus do leighseadh é,

¹⁰ Bíod ’fhios agaibh go léir, agus ag pobul Israéil go léir, gur i n-ainim ár dTighearna Íosa Críost ó Nasaret, an t-é a chuireabhairse chun bháis, agus a thóg Dia ó sna mairbh, gur i n’ainim sin atá an duine sin ’n-a sheasamh os bhúr gcómhair ’n-a shláinte.

¹¹ Is í seo an chloch úd a fuair diúltadh uaibhre, sa tsaoirseacht, agus gun deineadh cloch chínn chúinne dhi, Agus ní’l slánú i n-aoinne eile.

¹² Óir níor tugad do dhaoine ainim eile fá neamh le ’na gcaithfar sinn a shábháil.

¹³ Ansan, nuair a chonnacadar Peadar agus Eóin agus iad chómh seasamhach, agus nuair a fuaradar gur dhaoine iad a bhí gan tabhairt suas, gan foghluim, bhí iongna ortha; agus d’aithníghdar iad, go mbídís i bhfochair Íosa;

¹⁴ agus nuair a chonnacadar, ’na sheasamh ’n-a n-aice an fear a leighseadh, ní raibh focal le rádh acu ’n-a gcoinnibh.

¹⁵ Dubhradar leó dul amach, lasmuigh de’n chómhairle, agus dheineadar cainnt eatartha féin, Agus dubhradar:

¹⁶ Cad a dhéanfam leis na daoine seo? Tá mírbhúilt shoiléir déanta tríotha, agus a fhios agá bhfuil de dhaoine i n-Ierúsalem, agus ní féidir dúinn é shéanadh.

¹⁷ Ach i dtreó ná leathfadh sé níos mó ameasg na ndaoine bhagraimís pionós ortha má labhraid siad a thuille le h-aon duine ar an ainim sin.

¹⁸ Do ghlaodhadar chúcha iad agus thugadar foláramh dóibh gan cainnt ’ná teagasg a dhéanamh i n-aon chor i n-aimm Íosa.

¹⁹ Ansan do freagair Peadar agus Eóin agus dubhradar: Breithnighidh féin cia’cu is ceart i láthair Dé, rud a dhéanamh, oraibhre ’nú rud a déanamh ar Dhia:

²⁰ Óir ní féidir dúinn gan an nídh a chonnacamair agus a chloiseamair a dh’innsint.

²¹ Ach do bhagradar-san pionós ortha agus chuireadar chun siubhail iad, óir ní raibh fhios acu conus a déanfaidís díoltas ortha, mar gheall ar na daoine, mar bhí na daoine go léir ag molad an ruda a thárla, sa méid a deineadh.

²² Mar, an duine gur deineadh an mhírbhúilt sláinte sin dó, bhí sé os cionn dachad bhlian.

²³ Agus nuair a cuireadh chun siubhail iad thánadar chun a ndaoine féin agus d’innseadar dóibh gach a ndubhairt uachtaráin na sagart agus na seanóirí leó.

²⁴ Agus nuair a chloiseadar-san d’árduighdar a nguth chun Dé agus dubhradar: A Thighearna, is tú a dhein neamh agus talamh agus muir agus gach nídh d’á bhfuil ionta,

²⁵ Is tú a dubhairt, sa Spioraid Naomh, tré bhéal ár n-athar do sheirbhísigh Dáibhid: “Cad fá an fhearg mhór ar na geintibh agus na pobuil ag beartú neithe baoithe?

²⁶ Ríghthe an domhain ag cur cos i dtalamh agus na priúnsaí ag teacht i gceann a chéile i n-aghaidh an Tighearna agus i n-aghaidh a Chriost?”

²⁷ Óir do tháinig i gceann a chéile, go fíor, sa chathair seo, i n-aghaidh do Mhic naomhtha Íosa ar an chuiris onga, Héród agus Pontius Pílát, agus na geinte agus pobul Israéil,

²⁸ Agus dheineadar an nídh a cinneadh ó d’láimh agus ó d’chómhairle féin a dhéanamh.

²⁹ Agus anois, a Thighearna, féach ar an mbagairt seo acu ’á dhéanamh, agus tabhair do d’sheirbhísigh do bhriathar a labhairt go seasamhach,

³⁰ Le d’láimh a shíne amach ag déanamh leigheas agus mírbhúiltí agus iongnaí tré ainim do Mhic naomhtha Íosa.

³¹ Agus nuair a bhí an ghuídhe déanta acu do chrith an áit ’na rabhdar cruinnighthe agus do líonadh leis an Spioraid Naomh iad go léir agus do labhradar briathar Dé le seasamhacht aigne.

³² Agus bhí ag an sluagh a chreid, aon chroidhe amháin agus aon aigne amháin, agus ní deireadh aoinne go mba leis féin aon nídh a bhíodh ’n-a sheilbh ach bhí gach nídh cómhchoitchian acu.

³³ Agus dhein na h-Aspoil fiadhnaise ar aiseiríghe Chriost, ár dTighearna, le cómhacht mhór, agus bhí grásta mór ortha go léir,

³⁴ Agus ní raibh aoinne ortha a bhí i ngátar. Mar, an mhuinntir ’n-a raibh talamh nú tighthe acu, do dhíolaidís iad agus thugaidís isteach an méid a gheibhdis ortha,

³⁵ Agus chuiridís ag cosaibh na Aspol é. Agus ansan do rainntí é fé mar a bhíodh gádh ag gach duine leis.

³⁶ Agus Ióseph, an t-é ar a dtugadh na h-Aspuil Barnabas, (focal a míníghthar i gcéill Mac Sóláis,) Lebhíteach a rughad i gCuprus,

³⁷ Bhí talamh aige agus dhíol sé an talamh agus thug sé leis an luach agus chuir sé ag cosaibh na n-Aspol é.