Gníomhartha 10 - Na Cheithre Soisgéil agus Gníoṁartha na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

CAIBIDIOL X. Cornélius d’á ghlachadh isteach sa n-Eaglais. Aisling Pheadair.

¹ Ach bhí i gCaesaréa fear n-ar bh’ainim dó Cornélius, taoiseach céad ar an mbuidhin airm ar a dtugtar an Eadáileach,

² Fear diadha n-a raibh eagla Dé air féin agus ar a theaghlach, do thugadh mórán déarca uaidh do sna daoine, agus a bhíodh ag guidhe Dé coitchianta.

³ Do chonnaic an fear san, i n-aisling, go soiléir, tuairim an naomhadh tráth sa lá, aingeal ó Dhia ag teacht chuige isteach, agus dubhairt an t-aingeal leis: A Chornélius!

⁴ Agus dubhairt seisean, agus é ag féachainc air agus eagla mór air: Cad é sin, a Thighearna? Agus dubhairt sé leis: Taid t’úrnuighthe agus do dhéirc imighthe suas, i gcuímhne, i láthair Dé.

⁵ Agus anois cuir fir go Ioppé agus glaoidh chughat Símón, ar a dtugtar Peadar.

⁶ Tá sé ar lóisdín i dtigh Shímóin, fear leasuighthe leathair, n-a bhfuil a thigh ar bruach na faraige; neósfaidh sé sin duit cad ’tá le déanamh agat.

⁷ Agus nuair a d’imthigh an t-aingeal, a bhí ag cainnt leis, do ghlaoidh sé chuige beirt d’á theaghlach féin agus fear airm n-a raibh eagla an Tighearna air, daoine a bhí úmhal dó.

⁸ Agus d’innis sé dhóibh gach nídh agus chuir sé go Ioppé iad.

⁹ Amáireach a bhí chúghainn, agus iadsan ag cur na slíghe dhíobh agus ag teacht chun na catharach, tuairim an sémhadh tráth, chuaidh Peadar suas i n-uachtar an tighe chun úrnuighthe dhéanamh.

¹⁰ Ansan tháinig ocras air agus ba mhian leis bia do chaitheam. Agus an fhaid a bhíodar ag ollmhú an bhídh dó tháinig támhnéal air.

¹¹ Chonnaic sé na flathais ar osgailt agus árthach, mar a bhéadh bairlín ana-mhór agus í d’á leigint anuas, le n-a cheithre cúinníbh, as na flathais chun an tailimh.

¹² Agus bhí uirthi an uile shaghas ainmhighthe cheithre gcos, agus piastaí, agus éanlaithe an aéir.

¹³ Agus do labhair guth leis: Eirigh, a Pheadair, agus mairbh agus ith!

¹⁴ Ach dubhairt Peadar: Nár leigidh Dia go ndéanfainn san, a Thighearna, óir níor itheas riamh bia coitchian ná bia neamhghlan.

¹⁵ Agus do labhair an guth airís leis: An nídh a ghlan Dia ná tabhairse coitchian air!

¹⁶ Do deineadh san trí h-uaire as a chéile agus ansan do tógadh an t-árthach thar n-air isteach ins na flathais.

¹⁷ Agus an fhaid a bhí Peadar ’ghá bhreithniú i n’ aigne cad é an saghas an radharc san a chonnaic sé, féach, bhí na fir a chuir Cornélius uaidh ’n-a seasamh ag an ndorus, ’ghá fhiafraighe cá raibh thigh Shímóin.

¹⁸ Agus do ghlaodhadar agus d’fhiafraighdar an raibh Símón ar a dtugtar Peadar, ar lóistín sa tigh.

¹⁹ Bhí Peadar, ámhthach, ag cuímhneamh ar an aisling agus dubhairt an Spioraid leis: Féach, tá triúr fear ad’ lorg.

²⁰ Eirigh, dá bhrígh sin, agus imthigh síos agus gluais leó, óir is mise chuir chúghat iad.

²¹ D’imthigh Peadar síos chun na bhfear agus dubhairt sé: Féach, is mise atá uaibh: Cad chuige go dtánabhair?

²² Agus dubhradar-san: Cornélius, an taoiseach céad, fear atá fíoraonta úmhal do Dhia agus go bhfuil meas mór ag na Iúdaígh go léir air, fuair sé freagra ó aingeal naomhtha ’ghá rádh leis fios a chur ortsa chun a thíghe agus éisteacht le cainnt uait.

²³ Do rugh sé isteach iad ansan i gcóir na h-oidhche. Agus d’eirigh sé amáireach a bhí chúghainn agus ghluais sé i n-aonfheacht leó, agus chuaidh raint de sna bráithnibh ó Ioppé le n-a chois.

²⁴ Chuaidh sé isteach i gCaesaréa an lá ’n-a dhiaidh san, agus bhi Cornélius ag feitheamh leó agus a ghaolta agus a cháirde cruinnighthe aige.

²⁵ Asus do thárla nuair a tháinig sé isteach go dtáinig Cornélius ’n-a choinnibh agus gur shléacht sé agá chosaibh ghá onórú.

²⁶ Ach do thóg Peadar suas é agus dubhairt sé: Éirigh! Duine iseadh mise féin, leis.

²⁷ Agus tháinig sé isteach sa tigh agus é ag cainnt leis, agus fuair sé an mhórchuid daoine cruinnighthe istigh,

²⁸ Agus dubhairt sé leó: is eól daoibhse conus mar is urghráin d’fhear Iúdach baint ná comhluadar a dhéanamh le cine iasachta, ac do thaisbeáin Dia dhómhsa gan coitchian ná neamhghlan a thabhairt ar aon duine.

²⁹ Dá bhrígh sin, chómh luath agus a cuireadh sios orm thánag gan stad. Fiafraighim, uime sin, cad chuige gur chuiregbhair fios orm?

³⁰ Agus dubhairt Cornélius: Cheithre lá ó shin, go dtí an uair seo, bhíos am thigh um an naomhadh tráth agus me ag guidhe, agus féach, do sheasaimh fear ar m’aghaidh amach agus éadach geal air agus dubhairt sé:

³¹ A Chornélius, tá éistithe le d’ ghuidhe agus tá cuimhne ar do dhéirc i láthair Dé.

³² Cuir fios go Ioppé, dá bhrígh sin, an Shímón ar a dtugtar Peadar: tá sé an lóisdín i dtigh Shímóin, an fear leasuighthe leathair, i n-aice na faraige.

³³ Ansan do chuireas fios ortsa láithreach agus is maith an teacht agatsa é. Agus táimíd go léir anso anois ad láthair chun éisteacht le gach uile níd a dh’órduigh Dia dhuit.

³⁴ Ansan d’osgail Peadar a bhéal agus dubhairt sé: Is léir dom le fírinne ná féachann Dia do pheansain seachas pearsa,

³⁵ Ach go bhféachann sé do’n t-é sin, ins gach cine, ’na mbhíonn a eagla air agus a dheineann fíoraontacht.

³⁶ Do chuir Dia an briathar chun clainne Israéil, ag fógairt síothchána tré Íosa Críost, (siné is Tighearna ar gach uile nídh):

³⁷ Is eól daoibhse an focal a labhradh ar fuid Iúdaéa go léir, óir do thusnuigh sé ó Ghaililí tar éis an bhaiste a chraobhsgaoil Eóin:

³⁸ Íosa ó Nasaret: chonus mar do ong Dia é leis an Spioraid Naomh agus le cómhacht, agus gur ghluais sé ag déanamh tairbhthe agus ag leigheas na ndaoine a bhí fé annsmacht an diabhail, toisg Dia bheith leis.

³⁹ Agus is fínnithe sinne ar gach nídh dár dhein sé i gcrích na nIúdach agus i n-Ierúsalem, gur cuireadh chun bháis é ’dhá chrochadh ar an gcrann.

⁴⁰ Agus do thóg Dia ó’n mbás é an treas lá agus thug sé le feisgint é,

⁴¹ Ní do’n phobul go léir, ach d’fhínnithibh a bhí ceapaithe ag Dia roim ré: dúinne, a chaith bia agus deoch n’fhochair tar éis éirighthe dhó ós na mairbh.

⁴² Agus d’órduigh sé dhúinn craobhsgaoile dhéanamh do sna daoine, agus fiaidhnaise dhéanamh air gur b’é féin atá ceapaithe ag Dia chun bheith ’n-a bhreitheamh ar bheoibh agus ar mharbhaibh.

⁴³ Is air seo a dheinid na fáidhe go léir fiadhnaise, gur i n’ainimsean atá maitheamhnachus peacaí le fághail ag gach aoinne a chreideann ann.

⁴⁴ An fhaid a bhí Peadar ag rádh na cainnthe sin do thúirling an Spioraid Naomh ar a raibh ag éisteacht leis an mbriathar.

⁴⁵ Agus lucht an tímpallghearrtha a tháinig i n-aonfheacht le Peadar, bhí uathbhás ortha a rádh gur tháinig grásta an Spioraid Naoimh ar na geintibh.

⁴⁶ Mar bhíodar ag éisteacht leó ag labhairt na dteangthacha agus ag móradh Dé.

⁴⁷ Ansan d’fhreagair Peadar: An féidir d’aoinne an t-uisge chimeád uainn san a mbaistfí na daoine seo atá tar éis an Spioraid Naoímh a ghlacadh chómh maith linn féin?

⁴⁸ Agus d’órduigh sé iad do bhaiste i n-ainim an Tighearna Íosa Críost. Ansan d’iarradar air fanmhaint ’n-a bhfochair raint laethanta.