Nuair a éiríonn sé tagann scéin ar na [tonnta], Agus téann na [madhma] féin ar gcúl.
Atáid ar na ccur a cceann a chéile, ceangluid dá chéile, nach éidir a neidirdhealughadh.
Tá a chroí chomh teann le cloch, Chomh daingean leis an mbró íochtair.
Dá mbuailfeadh an claíomh é, ní chuirfeadh sé as dó, Ná an tsleá, ná an ga, ná an bhunsach.