Iób 41 - An Bíobla Naomhtha 1817 (Bedell)

Caibidil XLI. Is scáthan ar mhórdhalacht Dé, an lébhiatan, a measc éisc.

¹ An bhféadann tú lebhiatan do tharruing amach le dubhán? nó a theanga lé córda noch léigios tú síos?

² An bhféadann tú dubhán do chur iona shróin? nó a ghíall do tholladh thríd lé dealg?

³ A ndéana sé móran gearáin riotsa? an laibheora sé bríathra míne riot?

⁴ A ndéana sé cunnradh riot? an nglacfa tú mar sherbhíseach go bráth é?

⁵ A ndéana tu súgradh ris amhuil éun? an cceangola tú é dot chailinibh?

⁶ A ndéanuid na compánuigh fleadh dhe? an roinnfid síad é measc na cceannuighthe?

⁷ An bhféadann tú a chroicionn do lionadh díarnuibh corránacha? nó a cheann le treaghuibh éisc?

⁸ Leag do lámh air, cuimhnigh an cath, ná déana ní sa mhó.

⁹ Féuch, is díomhaóin a dhóthchussan: nach tteilgfighear duine sios le na radharc amháin?

¹⁰ Ni bhfuil áon chomhborb sin dá léigion a neagla a chorrughadh súas: maiseadh marsin cía féadas seasamh ar maghuidhse?

¹¹ Cía chuidigh liom, as a ttiubhruinn leasughadh dhó? gidh bé ar bith atá faói neamh is liomsa é.

¹² Ní cheilfidh mé á chodchanna, nó a neart, nó a dhealbh sciamhach.

¹³ Cía fhéudas aghuidh a éaduigh dfoillsiughadh? nó cía fhéadas teacht chuige le na shrían dúbalta?

¹⁴ Cia fhéudas doirse a aighthe doscladh? atáid a fhíacla úathbhásach timchioll fa ccuáirt.

¹⁵ Asíad a lanna a rimhéidhe, íadhta súas re chéile le séula daingion.

¹⁶ Atá gach áon díobh an comhghar sin da chéile, nach bhféudann aiér ar bith teachd eatorra.

¹⁷ Atáid ar na ccur a cceann a chéile, ceangluid dá chéile, nach éidir a neidirdhealughadh.

¹⁸ Le na shétrigh soillsighidh solus agus atáid a shúile cosmhuil lé forrdhubhuibh súl na maidne.

¹⁹ Amach as a bhéul théid tóirseadha lasamhla, agus lingid drithleanna teineadh amach.

²⁰ Amach as a pholláiribh théid deatach, mar do rachadh as pota fiuchuigh nó as oigheann.

²¹ Dearguidh a anal sméarthóide agus téid lasair amach as a bhéul.

²² Comhnuighidh neart iona mhuinéul, agus filltear dóbrón na gháirdeachus dá lathair.

²³ Atáid sleantach a fheóla coimhcheangailte dhá chéile: atáid daingion ionta féin; ní héidir a ccorrughadh.

²⁴ Atá a chroidhe comhchruáidh ré cloich; fós, comhchruáidh re cuid do chloichíochtair muilinn.

²⁵ A nuáir thógbhus sé é féin súas, bíd na neartmhair eaglach: air eagla brisigh glanuid íad féin.

²⁶ Cloidheamh an té bhuáilois airsin ní fheadann seasamh: an gath, an bhonnsach, nó an tuchdéideadh.

²⁷ Measuidh sé an tíarann mar thuighe, agus an prás mar chonnadh chríon.

²⁸ Ní fhéadann an tsoigheadh a chur dfíachaibh air teitheamh: iompoighthear leis clocha an chroinn‐tádhbhuil a cconnlach.

²⁹ Measuidh na gáethe mar chonnlach: do ní gáire fá chrothadh an ghatha.

³⁰ Ataid clocha ghéara faói: leathnuighidh sé neithe géura ar an lathuigh.

³¹ Do bheir sé air a naigéan fiuchadh do nós an phota: do ní sé a nfaírge do nós pota an photecari.

³² Do ní sé an tslighe sófhaicsigh na dhiáigh; do shaóilfeadh neach an taigean do bheith líath.

³³ Ní bhfuil a leithéid air an ttalamh, noch do rinneadh gan cagla.

³⁴ Do chí sé a nuile ní árd: atá sé na rígh ós cionn uile chloinne a núabhair.