Gan cuimhneamh air go satlódh cos orthu, Nó go mbrúfadh ainmhí allta iad.
Agus dearmaduidh go bhféadann an chos a mbrughadh, nó an beathach álta a mbriseadh.
Óir ligeann sí a huibheacha uaithi ar an talamh, Agus fágann ansiúd le gor ag an gcré iad,
Is garg a bhíonn sí lena gearrcaigh, amhail is nár léi iad; Is cuma léi más saothar in aisce a saothar.