Kαι παρόλο που ήθελε να τον σκοτώσει, φοβήθηκε τον όχλο, γιατί τον θεωρούσαν ως προφήτη.
Κατά Μάρκον 6:20 - Νεοελληνική Μετάφραση Λόγου γιατί ο Ηρώδης φοβόταν τον Ιωάννη, επειδή ήξερε πως είναι άνθρωπος δίκαιος και άγιος, και τον επιτηρούσε. Μάλιστα, πολλά απ’ όσα άκουγε απ’ αυτόν τα εφάρμοζε και τον άκουγε ευχαρίστως. Περισσότερες εκδόσειςH Αγία Γραφή στη Δημοτική (Filos Pergamos) Eπειδή, ο Hρώδης φοβόταν τον Iωάννη, για τον λόγο ότι τον γνώριζε ως άνδρα δίκαιο και άγιο· και τον προστάτευε· και έκανε πολλά, καθώς τον άκουγε, και τον άκουγε με ευχαρίστηση. Η Καινή Διαθήκη του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού κατά νεοελληνικήν απόδοσιν διότι ὁ Ἡρώδης ἐφοβότανε τὸν Ἰωάννην, ἐπειδὴ ἤξερε ὅτι ἦτο ἄνδρας δίκαιος καὶ ἅγιος καὶ τὸν ἐπροστάτευε. Τὸν ἄκουε εὐχαρίστως, ἀλλὰ ὅσα ἄκουε τὸν ἔφερναν εἰς μεγάλην ἀπορίαν. Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) γιατί ο Ηρώδης τον φοβόταν. Ήξερε πως ο Ιωάννης ήταν δίκαιος κι άγιος άνθρωπος, και γι’ αυτό έκανε πολλά απ’ αυτά που έλεγε, και τον άκουγε ευχαρίστως. Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) γιατί ο Ηρώδης τον φοβόταν. Ήξερε πως ο Ιωάννης ήταν δίκαιος κι άγιος άνθρωπος, και γι’ αυτό έκανε πολλά απ’ αυτά που έλεγε, και τον άκουγε ευχαρίστως. Textus Receptus (Scrivener 1894) ο γαρ ηρωδης εφοβειτο τον ιωαννην ειδως αυτον ανδρα δικαιον και αγιον και συνετηρει αυτον και ακουσας αυτου πολλα εποιει και ηδεως αυτου ηκουεν Textus Receptus (Elzevir 1624) ο γαρ ηρωδης εφοβειτο τον ιωαννην ειδως αυτον ανδρα δικαιον και αγιον και συνετηρει αυτον και ακουσας αυτου πολλα εποιει και ηδεως αυτου ηκουεν |
Kαι παρόλο που ήθελε να τον σκοτώσει, φοβήθηκε τον όχλο, γιατί τον θεωρούσαν ως προφήτη.
Aν πάλι του πούμε: Aνθρώπινη, φοβόμαστε το λαό, γιατί όλοι τον έχουν για προφήτη τον Iωάννη».
Tα άκουσαν αυτά οι νομοδιδάσκαλοι και οι αρχιερείς και σκέφτονταν πώς να βρουν κάποιον τρόπο να τον σκοτώσουν, γιατί τον φοβούνταν επειδή όλος ο λαός έμενε έκπληκτος από τη διδαχή του.
Παρόμοια κι όσοι δέχονται το σπόρο στα πετρώδη χώματα είναι εκείνοι που, σαν ακούσουν το λόγο, τον δέχονται αμέσως με χαρά.
Eκείνος ήταν το λυχνάρι που άναβε και φώτιζε, κι εσείς θελήσατε να βρείτε προσωρινή αγαλλίαση στο φως του».
Έμεναν, λοιπόν, κατάπληκτοι όλοι και εκφράζανε την απορία τους ο ένας στον άλλο λέγοντας: «Τι να σημαίνει άραγε αυτό;».
Σαν τ’ άκουσαν τα λόγια αυτά, τόσο ο ιερέας και ο αξιωματικός της φρουράς του ναού όσο και οι αρχιερείς αναρωτιόνταν με απορία, πού θα κατέληγε τελικά η ιστορία αυτή μ’ αυτούς τους ανθρώπους!