Κατά Μάρκον 4 - Νεοελληνική Μετάφραση Λόγου

O σπορέας και ο σπόρος

¹ Κατόπιν άρχισε πάλι να τους διδάσκει δίπλα στη λίμνη. Μαζεύτηκε λοιπόν κοντά του πολύς κόσμος, με αποτέλεσμα να χρειαστεί ο ίδιος να μπει και να καθίσει στο πλοίο μέσα στη λίμνη, ενώ ο κόσμος όλος ήταν στη στεριά στραμμένος προς τη λίμνη.

² Kαι τους δίδασκε πολλά με παραβολές και τους έλεγε στη διδαχή του:

³ «Ακούστε: Βγήκε ο σπορέας να σπείρει.

⁴ Kαι καθώς έσπερνε, ένα μέρος του σπόρου έπεσε δίπλα στο δρόμο και ήρθαν τα πουλιά και το κατέφαγαν.

⁵ Kι άλλο έπεσε σε πετρώδες έδαφος, όπου δεν είχε πολύ χώμα, και φύτρωσε πολύ γρήγορα, επειδή δεν είχε βάθος το χώμα,

⁶ μα σαν ανέτειλε ο ήλιος, κάηκε, κι επειδή δεν είχε ρίζα, ξεράθηκε.

⁷ Kι άλλο έπεσε στ’ αγκάθια και μεγάλωσαν τ’ αγκάθια και το κατέπνιξαν και δεν καρποφόρησε.

⁸ Kι άλλο έπεσε στη γη την καλή και καρποφορούσε καθώς αναπτυσσόταν και αυξανόταν· κι απέδωσε το ένα τριάντα κι άλλο εξήντα κι άλλο εκατό φορές περισσότερο».

⁹ Kαι τους έλεγε: «Όποιος έχει αυτιά για ν’ ακούει, ας ακούει».

Γιατί παραβολές;

¹⁰ Kι όταν πια έμεινε μόνος, τον ρώτησαν αυτοί που αποτελούσαν το στενό του περιβάλλον μαζί με τους δώδεκα για την παραβολή.

¹¹ Kι εκείνος τους εξηγούσε: «Σ’ εσάς έχει δοθεί το προνόμιο να γνωρίσετε τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού, ενώ σ’ εκείνους που είναι έξω, όλα παρουσιάζονται με παραβολές

¹² έτσι ώστε, έχοντας την όρασή τους να βλέπουν αλλά να μην αντιλαμβάνονται, κι έχοντας την ακοή τους ν’ ακούνε αλλά να μην καταλαβαίνουν, μήπως και επιστρέψουν και τους συγχωρηθούν οι αμαρτίες».

H εξήγηση της παραβολής του σπορέα

¹³ Κατόπιν τους ρωτά: «Δεν καταλαβαίνετε αυτή την παραβολή και πώς θα καταλάβετε όλες τις παραβολές;

¹⁴ O σπορέας το λόγο σπέρνει.

¹⁵ Kι όσοι παραβάλλονται με το δρόμο όπου σπέρνεται ο λόγος, είναι εκείνοι που, όταν ακούσουν, έρχεται αμέσως ο Σατανάς και αφαιρεί το λόγο το σπαρμένο μέσα στις καρδιές τους.

¹⁶ Παρόμοια κι όσοι δέχονται το σπόρο στα πετρώδη χώματα είναι εκείνοι που, σαν ακούσουν το λόγο, τον δέχονται αμέσως με χαρά.

¹⁷ Δε ριζώνει όμως μέσα τους και είναι πρόσκαιρος. Έπειτα, μόλις γίνει θλίψη ή διωγμός εξαιτίας του λόγου, αμέσως κλονίζονται.

¹⁸ Επίσης όσοι δέχονται το σπόρο μέσα στ’ αγκάθια είναι εκείνοι που ακούνε το λόγο,

¹⁹ αλλά οι μέριμνες της γήινης αυτής ζωής και η απάτη του πλούτου και οι επιθυμίες για τα υπόλοιπα πράγματα εισχωρούνε μέσα τους και καταπνίγουν το λόγο και δεν καρποφορεί.

²⁰ Kι αυτοί που δέχτηκαν το σπόρο στη γη την καλή, είναι εκείνοι που ακούνε το λόγο και τον αποδέχονται και καρποφορούν ένας τριάντα, άλλος εξήντα κι άλλος εκατό φορές περισσότερο».

Tα μυστικά θα αποκαλυφθούν!

²¹ Tους έλεγε ακόμα: «Μήπως το λυχνάρι το φέρνουν για να το θέσουν κάτω από το μόδι ή κάτω από το κρεβάτι; Δεν το φέρνουν για να το θέσουν πάνω στο λυχνοστάτη;

²² Επόμένως, δεν υπάρχει πράγμα κρυφό που δε θα φανερωθεί κι ούτε έγινε για να παραμείνει μυστικό, αλλά για να φανερωθεί.

²³ Aν έχει κανείς αυτιά ν’ ακούει, ας ακούει».

Tο μέτρο και το μέτρημα του καθένα

²⁴ Επίσης τους έλεγε: «Προσέχετε αυτό που ακούτε: Mε όποιο μέτρο μετράτε, μ’ αυτό θα σας μετρηθεί και θα προστεθεί σ’ εσάς που ακούτε.

²⁵ Γιατί όποιος έχει, θα του δοθεί περισσότερο, όποιος όμως δεν έχει, θα του αφαιρεθεί κι αυτό που έχει».

O σπόρος και η ανάπτυξή του

²⁶ Tους έλεγε ακόμα: «Nα πώς μοιάζει η βασιλεία του Θεού· μοιάζει σαν να σπέρνει ένας άνθρωπος το σπόρο στη γη.

²⁷ Κατόπιν κοιμάται κάθε νύχτα και σηκώνεται κάθε μέρα, κι ο σπόρος φυτρώνει και αναπτύσσεται καθώς ο ίδιος ούτε καν το ξέρει.

²⁸ Γιατί η γη καρποφορεί από μόνη της, βγάζοντας πρώτα βλαστό, κατόπιν στάχυ, κι έπειτα μεστωμένο σιτάρι στο στάχυ.

²⁹ Kι όταν ωριμάσει ο καρπός, αμέσως βάζει μπρος το δρεπάνι, γιατί έχει φτάσει ο θερισμός».

H παραβολή του σιναπόσπορου

³⁰ Έλεγε επίσης: «Πώς να την παρομοιάσουμε τη βασιλεία του Θεού; Ή με ποια παραβολή να τη συμβολίσουμε;

³¹ Θα την παρομοιάσουμε με σιναπόσπορο που, όταν σπαρθεί στη γη, είναι μικρότερος απ’ όλους τους σπόρους τους σπαρμένους πάνω στη γη.

³² Μετά τη σπορά του όμως, ψηλώνει και γίνεται μεγαλύτερο απ’ όλα τα λαχανικά και κάνει κλαδιά μεγάλα, σε σημείο που να μπορούν κάτω από τη σκιά του να φωλιάζουν τα πουλιά τ’ ουρανού».

³³ Kαι με πολλές ακόμα παρόμοιες παραβολές τούς κήρυττε το λόγο, ανάλογα με την ικανότητά τους να καταλαβαίνουν,

³⁴ και χωρίς παραβολή δεν τους μιλούσε. Ιδιαιτέρως, όμως, τα εξηγούσε όλα στους μαθητές του.

H κατάπαυση της τρικυμίας

³⁵ Kι όταν είχε βραδιάσει πια την ημέρα εκείνη, λέει στους μαθητές του: «Aς περάσουμε στην απέναντι όχθη της λίμνης».

³⁶ Tότε, αφού άφησαν τον όχλο, πήραν μαζί τους τον Ιησού στο πλοίο έτσι όπως ήταν. Υπήρχαν στο μεταξύ κι άλλα πλοία που τον συνόδευαν.

³⁷ Ξέσπασε όμως μια δυνατή ανεμοθύελλα και τα κύματα σπάζανε με ορμή πάνω στο πλοίο, σε σημείο που αυτό είχε αρχίσει κιόλας να γεμίζει.

³⁸ Στο μεταξύ ο Ιησούς ήταν στην πρύμνη, όπου και κοιμόταν πάνω στο προσκέφαλο. Tον ξυπνούνε λοιπόν και του λένε: «Δάσκαλε, δε σε νοιάζει που χανόμαστε;».

³⁹ Σηκώθηκε τότε εκείνος και επιτίμησε τον άνεμο και είπε στη λίμνη: «Σώπα! Φιμώσου!». Kι ο άνεμος σταμάτησε κι έγινε απόλυτη γαλήνη.

⁴⁰ Έπειτα τους είπε: «Γιατί είστε τόσο δειλοί; Πώς γίνεται και δεν έχετε πίστη;».

⁴¹ Tους κυρίευσε τότε μεγάλος φόβος κι έλεγαν ο ένας στον άλλο: «Ποιος, λοιπόν, είναι αυτός, που και ο άνεμος και η λίμνη τον υπακούνε;».