Δὲν ὑπάρχει λοιπὸν τώρα καμμία καταδίκη δι᾽ ἐκείνους ποὺ ἀνήκουν εἰς τὸν Χριστὸν Ἰησοῦν [ποὺ ἡ ζωή τους δὲν εἶναι ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν τῆς σαρκὸς ἀλλὰ ὑπὸ τὴν ὁδηγίαν τοῦ Πνεύματος].
Προς Κορινθίους Β' 10:2 - Η Καινή Διαθήκη του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού κατά νεοελληνικήν απόδοσιν παρακαλῶ νὰ μὴ ἀναγκασθῶ νὰ φανῶ θαρραλέος, ὅταν θὰ εἶμαι μεταξύ σας, μὲ τὴν τόλμην τὴν ὁποίαν σκέπτομαι νὰ χρησιμοποιήσω ἐναντίον μερικῶν, οἱ ὁποῖοι μᾶς θεωροῦν ὅτι ἐνεργοῦμεν κατὰ τρόπον κοσμικόν. Περισσότερες εκδόσειςH Αγία Γραφή στη Δημοτική (Filos Pergamos) και σας παρακαλώ, όταν έρθω, να μη πάρω θάρρος με εκείνη την πεποίθηση, με την οποία στοχάζομαι να τολμήσω ενάντια σε μερικούς, που μας θεωρούν ότι περπατάμε κατά σάρκα· Νεοελληνική Μετάφραση Λόγου Παρακαλώ όμως, όταν βρεθώ ανάμεσά σας, να μη χρειαστεί να ασκήσω το θάρρος αυτό, όπως σκέφτομαι να κάνω, με την πεποίθηση που έχω ότι είναι καλό ν’ αντιμετωπίσω με τόλμη μερικούς που νομίζουν πως εμείς κινούμαστε από υλικά κίνητρα. Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) Παρακαλώ, λοιπόν, όταν θα είμαι κοντά σας, να μη χρειαστεί να φανώ θαρραλέος στις απόψεις μου και να δείξω την τόλμη που θεωρώ ότι χρειάζονται μερικοί, οι οποίοι νομίζουν για μας ότι κινούμαστε από κοσμικά ελατήρια. Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) Παρακαλώ, λοιπόν, όταν θα είμαι κοντά σας, να μη χρειαστεί να φανώ θαρραλέος στις απόψεις μου και να δείξω την τόλμη που θεωρώ ότι χρειάζονται μερικοί, οι οποίοι νομίζουν για μας ότι κινούμαστε από κοσμικά ελατήρια. Textus Receptus (Scrivener 1894) δεομαι δε το μη παρων θαρρησαι τη πεποιθησει η λογιζομαι τολμησαι επι τινας τους λογιζομενους ημας ως κατα σαρκα περιπατουντας Textus Receptus (Elzevir 1624) δεομαι δε το μη παρων θαρρησαι τη πεποιθησει η λογιζομαι τολμησαι επι τινας τους λογιζομενους ημας ως κατα σαρκα περιπατουντας |
Δὲν ὑπάρχει λοιπὸν τώρα καμμία καταδίκη δι᾽ ἐκείνους ποὺ ἀνήκουν εἰς τὸν Χριστὸν Ἰησοῦν [ποὺ ἡ ζωή τους δὲν εἶναι ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν τῆς σαρκὸς ἀλλὰ ὑπὸ τὴν ὁδηγίαν τοῦ Πνεύματος].
διὰ νὰ ἐκπληρωθῇ ἡ ἀπαίτησις τοῦ νόμου σ᾽ ἐμᾶς, εἰς τοὺς ὁποίους ἡ ζωὴ δὲν εἶναι ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν τῆς σαρκὸς ἀλλὰ ὑπὸ τὴν ὁδηγίαν τοῦ Πνεύματος.
Διότι ἐκεῖνοι ποὺ εἶναι ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν τῆς σαρκὸς φρονοῦν τὰ τῆς σαρκός, οἱ δὲ πνευματικοὶ φρονοῦν τὰ τοῦ Πνεύματος.
Μὲ τὸ νὰ θέλω τοῦτο, μήπως ἆραγε ἐνήργησα ἐπιπόλαια; Ἢ μήπως κάνω τὰ σχέδιά μου κατὰ τρόπον κοσμικόν, ὥστε νὰ ἐξαρτᾶται ἀπὸ ἐμὲ τὸ ἐὰν θὰ εἶναι τὸ ναί, ναί, καὶ τὸ ὄχι, ὄχι;
Μὲ ἐντροπήν μου τὸ λέγω, σὰν νὰ ἐφανήκαμε ἐμεῖς ἀδύνατοι. Ἀλλὰ γιὰ ὅ,τιδήποτε πρᾶγμα καὶ ἂν τολμᾷ κανεὶς νὰ καυχηθῇ — ὁμιλῶ σὰν ἀνόητος — θὰ τολμήσω καὶ ἐγώ.
Γι᾽ αὐτὸ σᾶς γράφω αὐτά, ὅταν δὲν εἶμαι μεταξύ σας, διὰ νὰ μὴ συμπεριφερθῶ μὲ αὐστηρότητα, ὅταν θὰ εἶμαι παρών, σύμφωνα πρὸς τὴν ἐξουσίαν ποὺ μοῦ ἔδωκεν ὁ Κύριος πρὸς οἰκοδομὴν καὶ ὄχι πρὸς καταστροφήν.
Σᾶς ἔχω προείπει καὶ προλέγω, ὅπως ὅταν ἤμουν παρὼν τὴν δευτέραν φορὰν καὶ ἀπὼν τώρα γράφω εἰς ἐκείνους ποὺ ἁμάρτησαν προηγουμένως καὶ εἰς ὅλους τοὺς λοιποὺς ὅτι, ὅταν ἔλθω πάλιν, δὲν θὰ σᾶς λυπηθῶ,