Biblia Todo Logo
Online nga Bibliya
- Mga paanunsiyo -




Jeremias 12:1 - Ang Pulong sa Dios

1 O Ginoo, kanunay mo akong gihatagan sa hustisya kon aduna akoy dad-on nga reklamo diha kanimo. Apan aduna akoy pangutana bahin sa imong hustisya: Nganong gauswag man ang mga tawong daotan? Nganong nagkinabuhi man nga hayahay ang mga tawong nagluib kanimo?

Tan-awa ang kapitulo Kopyaha

Ang Biblia 2011

1 Matarong ikaw, O Ginoo, sa dihang nagmulo ako nganha kanimo; apan mangamuyo ako kanimo mahitungod sa akong kahimtang. Ngano nga mouswag man ang dalan sa daotan? Ngano nga molambo man ang tanan nga mabudhion?

Tan-awa ang kapitulo Kopyaha

Maayong Balita Biblia

1 Walay kapuslanan, O Ginoo, kon makiglalis ako kanimo kay ikaw dili man masayop. Apan kinahanglan gayod nga pangutan-on ko ikaw bahin sa hustisya. Nganong nagmauswagon man ang mga daotan? Nganong nagmalampuson man ang mga limbongan?

Tan-awa ang kapitulo Kopyaha

Ang Bag-ong Maayong Balita Biblia

1 Walay kapuslanan, O Ginoo, kon makiglalis ako kanimo kay ikaw dili man masayop. Apan kinahanglan gayod nga pangutan-on ko ikaw bahin sa hustisya. Nganong nagmauswagon man ang mga daotan? Nganong nagmalampuson man ang mga limbongan?

Tan-awa ang kapitulo Kopyaha




Jeremias 12:1
44 Cross References  

Imposible nga laglagon mo ang mga matarong uban sa mga daotan. Dili mahimo nga managsama ra ang pagtagad mo kanila. Ikaw ang naghukom sa tibuok kalibotan, dili ba nga angay lang nga buhaton mo kon unsa ang husto?”


O Ginoo, Dios sa Israel, matarong ka! Kay gitugotan mo nga adunay mahibilin kanamo nga buhi hangtod karon. Nakasala kami, ug tungod niini, dili kami makabarog sa imong atubangan tungod niining among mga sala.”


Matarong ang gihimo mong pagsilot kanamo. Nagmatinud-anon gayod ikaw kanamo, apan kami nagpakasala.


Apan ang mga tulisan ug ang mga tawo nga nagpalagot sa Dios nagkinabuhi nga malinawon bisan ug ang ilang abilidad maoy ilang gipakadios.


Apan buot ko nga makigsulti sa Dios nga Makagagahom ug makighusay kaniya bahin sa akong kaso.


Madungog diha sa lungsod ang pag-agulo sa mga himalatyon ug ang pagpangayog tabang sa mga grabing nasamdan, apan wala lang gayod magpakabana ang Dios niini.


Posible nga tugotan sila sa Dios nga magkinabuhi nga walay katalagman, apan gibantayan gayod sa Dios ang tanan nilang lihok.


ug nanggamot pag-ayo sa kabatoan.


Ang Ginoo nga atong Dios maluloy-on, matarong, ug adunay kahangawa.


Matarong ka, Ginoo, ug husto ang imong mga sugo.


Nasayod ako, Ginoo, nga matarong ang imong mga sugo. Ug tungod kay naghukom ka nga makatarunganon, ug sa imong pagkamatinud-anon gidisiplina mo ako.


Matarong ka, Ginoo, sa tanan mong binuhatan, ug mahigugmaon ka sa tanan mong binuhat.


Ayaw paglagot sa mga tawong daotan, ni masina niadtong naghimo ug daotan.


Adunay nakita akong daotang tawo nga nangdaog-daog. Labihan siya kamapahitas-on. Giisip niya ang iyang kaugalingon nga labaw kay sa uban, sama sa tag-as nga mga kahoy nga sedro sa Lebanon.


Kanimo lang gayod ako nakasala. Gihimo ko ang mga butang nga giisip mong daotan. Busa husto ka sa imong pagsentensya kanako. Makatarunganon ka sa imong paghukom kanako.


Ang matinud-anon nga kasing-kasing mao ang imong gusto; tudloi ako mahitungod sa kaalam.


nga bisan miuswag ang mga daotan sama sa labong nga mga sagbot nga nagtubo, laglagon sila sa walay kataposan.


Kay ang pagkamalapason sa mga walay kahibalo maoy mopatay kanila, ug ang kawalay pagpakabana sa mga buang-buang maoy molaglag kanila.


Apan adunay mga butang nga dili masabtan dinhi sa kalibotan. Usahay ang matarong nga mga tawo mao ang makadawat sa silot nga alang unta sa daotang mga tawo, ug ang daotan mao ang makadawat sa ganti nga alang unta sa mga matarong. Makaingon ako nga wala usab kini kapuslanan.


Miingon ang  Ginoo, ang Hari sa Israel, ngadto sa mga dios-dios, “Sige, ipahayag ang inyong reklamo ug pangatarungan kamo!


Wala kamo makadungog o makasabot niining mga butanga kay sukad pa kaniadto nagpabungol-bungol na kamo. Nasayod ako kon unsa kamo kamaluibon. Kay sukad pa sa inyong pagkatawo, mga masupilon na kamo.


Apan nag-ampo ako, “O Ginoo nga Makagagahom, matarong ang imong paghukom, ug nasayod ka sa huna-huna ug kasing-kasing sa tawo. Pakit-a ako nga imo silang panimaslan, kay gitugyan ko na kanimo ang akong reklamo.”


Bisan ang imong igsoon ug mga paryente nagluib kanimo. Nagplano silag daotan batok kanimo. Ayawg salig kanila bisan pag maayo ang ilang isulti bahin kanimo.


Apan sama kamo sa usa ka maluibon nga asawa nga mibiya sa iyang bana. Nagluib kamo kanako, o katawhan sa Israel. Ako, ang  Ginoo, ang nag-ingon niini.”


Abi nakog mobalik na siya kanako human niya mahimo kining tanan, apan wala siya mobalik. Ug nakita kini sa iyang maluibon nga igsoon nga mao ang Juda.


Pagkahuman ko ug hatag sa papeles kang Baruc nga anak ni Neria, nag-ampo dayon ako:


Ang katawhan sa Israel ug sa Juda dili na gayod matinud-anon kanako. Ako, ang  Ginoo, ang nag-ingon niini.


Kon aduna lang unta akoy kadayonan didto sa disyerto aron makapalayo ako sa akong mga katagilungsod. Kay maluibon silang tanan sa Ginoo. Sama sila sa mga babayeng mananapaw.


Miingon ang Jerusalem, Matarong ang  Ginoo, apan wala ko tumana ang iyang sugo. Pamati kamong tanang katawhan, ug tan-awa ninyo ang akong pag-antos. Gibihag ang akong mga putli nga babaye ug mga batan-ong lalaki.


“Apan moingon kamo, ‘Dili matarong ang pamaagi sa Ginoo.’ Pamati kamo, katawhan sa Israel: Ang ako bang pamaagi ang dili matarong o ang inyo?


Giandam mo ang silot alang kanamo; ug gipahamtang mo na gani tungod kay matarong ka sa tanan mong ginahimo. Apan bisan pa niana wala kami motuman kanimo.


“Matarong ka gayod Ginoo, apan kami makauulaw gihapon hangtod karon. Nasinati kini sa tanan nga lumulupyo sa Jerusalem ug sa ubang bahin sa Juda, ug sa tanang Israelinhon nga imong gikatag sa duol ug layo nga mga dapit tungod sa ilang pagsupak kanimo.


Sama kang Adan, gipakawalay-bili ninyo ang akong kasabotan kaninyo. Nagluib kamo kanako diha sa inyong dapit.


Busa ang balaod paralisado, ug ang hustiya dili gayod modaug. Ang mga daotan mitago sa sidsid sa mga matarong mao nga ang hustisya nahimong hiwi.


Ang Ginoo nga anaa kaniya matarong; wala siya magbuhat ug sayop. Matag buntag gihatag niya ang iyang hustisya, ug matag buntag dili gayod siya mopakyas. Apan ang dili matarong dili sila mobati ug kaulaw.


Miingon pa gayod si Malakias sa mga Israelinhon: “Gipul-an na ang  Ginoo sa inyong mga gipanulti. Apan mangutana pa kamo, ‘Ngano, unsa man diay ang among gipanulti nga napul-an siya?’ Nag-ingon kamo nga ang tanan nga naghimo ug daotan maayo diha sa presensya sa Ginoo ug nahimuot siya kanila. Nagbugal-bugal pa kamo nga nag-ingon, ‘Asa na man ang Dios sa katarong?’ ”


Miingon man gani kita nga bulahan ang mga tawong mapahitas-on. Kay sa pagkatinuod, sila nga mga naghimo ug daotan nag-uswag. Ug bisan gisulayan nila ang pasensya sa Dios wala sila siloti.’ ”


Siya ang Bato nga salipdanan ko. Hingpit ang iyang mga buhat, ug matarong ang tanan niyang mga pamaagi. Matinumanon siya nga Dios ug dili masayop; matarong siya ug makiangayon.


Sunda kami:

Mga paanunsiyo


Mga paanunsiyo