19 Nangutana ang hari, “Si Joab ba ang nagtudlo kanimo niini?” Mitubag ang babaye, “Dili gayod ako makalimod kanimo, mahal nga hari. Oo, si Joab nga imong alagad ang nagsugo kanako sa paghimo niini ug siya ang nagtudlo kon unsa ang akong isulti.
19 Ug ang hari miingon, “Ang kamot ni Joab uban ba kanimo niining tanan?” Ug ang babaye mitubag ug miingon, “Ingon nga ikaw buhi, akong agalon nga hari, walay si bisan kinsa nga makapaliso ngadto sa tuo o sa wala gikan sa mga butang nga gipamulong sa akong agalong hari. Ang imong sulugoon nga si Joab mao ang nagsugo kanako, siya ang nagbutang niining mga pulong sa baba sa imong sulugoon.
19 Nangutana ang hari, “May labot ba si Joab niining tanan?” Mitubag ang babaye, “Oo, dili ako makaako sa pagpamakak kanimo, Kamahalan. Si Joab ang nagsugo ug nagtudlo kanako niining akong gisulti.
19 Nangutana ang hari, “May labot ba si Joab niining tanan?” Mitubag ang babaye, “Oo, dili ako makaako sa pagpamakak kanimo, Kamahalan. Si Joab ang nagsugo ug nagtudlo kanako niining akong gisulti.
Miingon si Uria kang David, “Ang Sudlanan sa Kasabotan ug ang mga sundalo sa Israel ug Juda atua sa mga kampo sa kapatagan, ug atua usab ang among komander nga si Joab ug ang iyang mga opisyal. Makaako ba ako sa pagpauli aron mokaon, moinom, ug makigdulog sa akong asawa? Ipanumpa ko kanimo nga dili ko gayod kana mahimo.”
Sa dihang didto na si Abner sa Hebron, gidala siya ni Joab didto sa may ganghaan sa lungsod aron kunohay magsultihanay nga sila lang duha. Ug didto gidunggab ni Joab si Abner sa tiyan, ug namatay kini. Gihimo kini ni Joab agig balos sa pagpatay ni Abner sa iyang igsoon nga si Asahel.
Si Joab ug ang iyang pamilya mao ang adunay tulubagon. Hinaut nga sa iyang mga kaliwat kanunay adunay takboyan ug sakit nga manggawas sa kinatawo, ngilngig nga sakit sa panit, mainutil, mamatay sa away, ug makabsag pagkaon.”
Wala gaposa ang iyang mga kamot ug wala makadenahi ang iyang mga tiil. Gipatay siya sa mga tawong daotan.” Mihilak na usab ang tanang mga tawo alang kang Abner.
Miingon si Elias kang Eliseo, “Dinhi ka lang, kay paadtoon ako sa Ginoo sa Betel.” Apan miingon si Eliseo, “Ipanumpa ko sa buhi nga Ginoo ug kanimo nga dili gayod ako mobulag kanimo.” Busa nangadto sila sa Betel.
Ginapasidunggan nato ang Dios tungod sa mga butang nga wala niya ipadayag kanato; apan ginapasidunggan nato ang mga hari tungod sa mga butang nga ilang gipadayag kanato.
Kon mahimo, tugoti kami sa pag-agi sa imong yuta. Dili kami molatas sa kaumahan o sa ubasan, ni moinom gikan sa atabay. Mosubay lang kami sa dakong dalan ug dili kami motipas hangtod nga makagawas kami sa imong teritoryo.”
“Lig-ona lang ang imong kaugalingon ug pagmaisogon gayod. Sunda gayod pag-ayo ang tanan nga kasugoan nga gihatag kanimo ni Moises nga akong alagad. Ayaw gayod kini isalikway aron magmalampuson ka sa tanan mong pagahimuon.
Niadtong nakita ni Saulo si David nga nagpaduol kang Goliat aron makig-away, nangutana siya kang Abner nga komander sa mga sundalo, “Abner, kang kinsang anak kana nga batan-on?” Mitubag si Abner, “Wala gayod ako mahibalo, Mahal nga Hari.”
Apan miingon si David, “Nahibalo ang imong amahan nga maayo ka kanako, busa gihuna-huna niya nga mas maayo nga dili ka pahibaloon sa iyang plano sa pagpatay kanako kay tingalig maguol ka. Apan ipanumpa ko gayod kanimo, sa atubangan sa buhi nga Ginoo ug kanimo, nga anaa ako sa kakuyaw.”
“Karon, gipugngan ka sa Ginoo sa pagpanimalos ug sa pagpatay. Ipanumpa ko sa buhi nga Ginoo ug kanimo, nga hinaut pa nga ang imong mga kaaway ug ang tanan nga buot mopasipala kanimo silotan sa Dios sama nga silotan niya si Nabal.