a gasas da Dekoa hag a lakaas da zont ac'hane ur vaouez fin bras, hag e lavaras dezhi: Mar plij, en em laka e kañv, gwisk da zilhad kañv, na laka c'hwezh-vad ebet, met bez evel ur vaouez a ouelfe abaoe pell zo war unan marv.
Pa voe tostaet outi, ar vaouez a lavaras: Ha te eo Joab? Respont a reas: Me eo. Hi a lavaras dezhañ: Selaou komzoù da servijerez. Respont a reas: Me a selaou.
Ar vaouez a zeuas da gavout an holl bobl hag a gomzas outo gant furnez. Hag e troc'hjont e benn da Sheba mab Bikri hag en taoljont da Joab. Neuze e sonas er shofar, hag ar bobl en em dennas a-zirak kêr, pep hini d'e deltenn. Joab a zistroas da gavout ar roue da Jeruzalem.
An den-mañ a oa anvet Nabal, hag e wreg a oa anvet Abigail. Ur vaouez a skiant vat e oa, he dremm a oa kaer da welout. Met an den a oa kalet ha drouk en e oberoù. Eus lignez Kaleb e oa.