Пс 881 Вучэньне Этана Эзрахіта. 2 Пра ласкі Твае, Госпадзе, буду сьпяваць вечна, з роду ў род абвяшчаць праўду Тваю вуснамі маімі, 3 бо кажу: будзе навек пакладзена ласка, на нябёсах уцьвердзіў Ты праўду Тваю, калі сказаў: 4 «Я склаў запавет з выбранцам Маім, прысягаўся Давіду, рабу Майму: 5 навечна ўгрунтую семя тваё, і твой род уладжу навечна». 6 І праславяць нябёсы дзівосныя дзеі Твае, Госпадзе, і праўду Тваю ў саборы сьвятых, 7 бо хто на нябёсах дараўнаецца з Богам? хто паміж сынамі Божымі спадобніцца Госпаду? 8 Грозны Бог у вялікім гурце сьвятых, грозны Ён усім, хто Яго атачае. 9 Госпадзе, Божа сіл! хто моцны, як Ты, Госпадзе? І праўда Твая навокал Цябе. 10 Ты валадарыш над лютасьцю мора; калі ўздымаюцца хвалі яго, Ты іх таймуеш. 11 Ты скінуў Раава, як пабітага; моцнаю мышцай Тваёю расьсеяў ворагаў Тваіх. 12 Твае - нябёсы і Твая - зямля; сусьвет, і што напаўняе яго, Ты заснаваў. 13 Поўнач і поўдзень Ты стварыў; Фавор і Ярмон зь імя Твайго радуюцца. 14 Моцная мышца Твая, дужая рука, высокая правіца Твая! 15 Правасудзьдзе й істасьць - аснова трона Твайго; любасьць і праўда прад абліччам Тваім ходзяць. 16 Дабрашчасны народ, які ведае трубны кліч! Яны ходзяць у сьвятле аблічча Твайго, Госпадзе; 17 а зь імя Твайго радуюцца кожны дзень, і праўдаю Тваёю хваляцца, 18 бо Ты акраса сілы іхняе, і добраю воляй Тваёю ўзвышаецца рог наш. 19 Ад Госпада - шчыт наш, і ад Сьвятога Ізраілевага цар наш. 20 Калісьці казаў Ты ва ўяве сьвятому Твайму і сказаў: «Я дапамог мужнаму, узьнёс абранца з народу. 21 Я здабыў Давіда, раба Майго, сьвятым алеем Маім памазаў яго. 22 Рука Мая будзе зь ім, і мышца Мая ўмацуе яго. 23 Вораг не пераможа яго, і сын беззаконьня ня ўцісьне яго. 24 Скрышу перад ім ворагаў ягоных, і паб'ю ненавісьнікаў ягоных, 25 і праўда Мая і ласка Мая зь ім, і Маім імем узвысіцца рог ягоны, 26 і пакладу на мора руку ягоную, і на рэкі - правіцу ягоную 27 Ён будзе клікаць мяне: Ты Бацька мой, Бог мой і цьвярдыня ратунку майго. 28 І Я зраблю яго першынцам, вышэйшым за цароў зямных, 29 навек захаваю яму ласку Маю, і запавет Мой зь ім будзе правільны. 30 І прадоўжу навечна семя ягонае, і ягоны трон - як дні неба. 31 Калі сыны ягоныя пакінуць закон Мой, і ня будуць хадзіць паводле наказаў Маіх; 32 калі парушаць пастановы Мае, і загадаў Маіх не захаваюць: 33 наведаю жазлом беззаконьне іхняе, і ўдарамі - няпраўду іхнюю; 34 а ласкі Маёй не пазбаўлю яго, і не зьмяню ісьціны Маёй. 35 Не парушу запавету Майго, і не памяняю таго, што выйшла з вуснаў Маіх, 36 Аднойчы прысягнуў сьвятасьцю Маёю: а ці зманю Давіду? 37 Семя ягонае будзе вечна, і трон ягоны, як сонца, прада Мною; 38 вечна будзе цьвёрды, як месяц, і сьведка праўдзівы на нябёсах». 39 Але Ты адкінуў і пагардзіў, угневаўся на памазанца Твайго; 40 занядбаў запавет з рабом Тваім, кінуў на зямлю вянок ягоны; 41 разбурыў усе агароджы ягоныя, абярнуў у руіны крэпасьці ягоныя. 42 Рабуюць яго ўсе, хто праходзіць дарогаю; пасьмешышчам стаўся ён суседзям сваім. 43 Ты ўзвысіў правіцу супраціўцаў ягоных, парадаваў усіх ворагаў ягоных. 44 Ты павярнуў назад лязо меча ягонага, і не ўмацаваў яго ў бітве; 45 адабраў у яго бляск, і трон ягоны скінуў долу; 46 скараціў дні маладосьці ягонай, і пакрыў яго сорамам». 47 Дакуль, Госпадзе, будзеш хавацца няспынна, будзе палаць лютасьць Твая, як вагонь? 48 Прыгадай, які век мой: на якую марноту стварыў Ты ўсіх сыноў чалавечых? 49 Хто зь людзей жыў - і ня бачыў сьмерці, выбавіў душу сваю ад рукі апраметнай? 50 Дзе ранейшыя міласьці Твае, Госпадзе? Ты прысягаў Давіду ісьцінай Тваёю. 51 Прыгадай, Госпадзе, паганьбеньне рабоў Тваіх, якое нашу я ў нетрах маіх ад усіх моцных народаў, 52 як бэсьцяць ворагі Твае, Госпадзе, як няславяць сьляды памазанца Твайго. 53 Дабраславёны Гасподзь навечна! Амін, амін! |