Бо стаў я, як мех [скураны] у дыме, пастановаў жа Тваіх не забыўся.
Я стаўся, як мех [скураны] ў дыме; але пастановаў Тваіх не забыўся.
Мая скура пачарнела на мне, і косці мае высахлі ад спякоты.
Буду захапляцца пастановамі Тваімі, не забуду словы Твае.
Блукаю я, як авечка, што прапала; шукай слугу Твайго, бо загадаў Тваіх я не забываюся.
Аплялі мяне кругом путы грэшнікаў, а закону Твайго я не забыўся.
Нібы вада, я ўвесь выліўся, і рассыпаліся косці мае. Зрабілася сэрца маё, быццам воск, расплаўляючыся ў сярэдзіне ўлоння майго.