ونِّي يتْوَاڒَان يجّن ن نْهَار مُبَارَك زݣ ونّغْنِي اَذ يݣّ مَانَايَا بَاش اَذ يوقَّر سِيذِي أَربِّـي. ونِّي يتتّن زِي مَارَّا لْمَكْلَا قَا يتتّ بَاش اَذ يوقَّر سِيذِي أَربِّـي لِأَنَّا اَذ يشكَّر أَربِّـي. ونِّي وَار يتتّن شَا زِي مَارَّا لْمَكْلَا قَا يتݣّ مَانَايَا حمَا اَذ يوقَّر سِيذِي أَربِّـي، ؤُڒَا ذ نتَّا اَذ يشكَّر أَربِّـي.