Vann ich zumm gottlohsa sawk, ‘Du musht doht shtauva,’ un du dusht een nett vanna adda shvetza zu eem fa een halda funn sei ungettlichi vayya, so es eah levendich bleibt, dann zayld sellah gottlohs mensh shtauva in sei sinda, un ich hayb dich shuldich fa sei bloot.