12 Vi en shohf-heedah sei tent, voah mei haus nunnah gezowwa un vekk gnumma funn miah. Vi da vayvah en shtikk duch ufrold, noch demm es eah's abkshnidda hott fumm loom, so habb ich mei layva ufgrold. Dawk un nacht macht eah en end funn miah.
Miah vissa dess, vann unsah eahtlich haus vass miah drinn layva nunnah grissa vatt, dann henn miah en gebei funn Gott, en haus es nett gmacht is mitt hend un vo ayvich is im Himmel.
Fa diveil es miah in demm do gebei sinn, doon miah yammahra un sinn shveah nunnah-glawda, veil miah nett ungeglayt sei vella, avvah geglayt, so es dess vass shteahblich is, uf kshlukt vatt bei em layva.
Nimmand zayld may drinn voona, adda ennich ebbah may drinn sei fa'immah un immah; di Arabs zayla iahra tents nett uf du datt, un di shohf-heedah lossa iahra shohf nett anna leiya datt.
Di Dochtah funn Zion shtayt laynich, vi en glay heisli in en vei-goahra, vi en shed in en gummahra feld, adda vi en shtatt es umringd is mitt greeks-gnechta.
In meim angsht habb ich ksawt, “Ich binn veit vekk kshtohsa funn dei awwa.” Avvah du hosht mich keaht frohwa fa bamhatzichkeit, vo ich groofa habb zu diah.