20 Ich zayl dich macha vi en vand zu dee leit, en mavvah shteik gmacht mitt bronze; si zayla geyyich dich fechta, avvah zayla dich nett ivvah-kumma, veil ich bei diah binn un dich aus di kfoah hald,” so sawkt da Hah.
Feich dich nett; ich binn bei diah. Sei nett engshtlich; ich binn dei Gott. Ich mach dich shteik un helf diah; ich hayb dich uf mitt di rechts hand funn mei gerechtichkeit.
Fasell gebt da Hah selvaht en zaycha zu diah: En yung leddich maydel zayld en kind in sich havva, un en boo vatt geboahra zu iahra. See zayld een Emmanuel haysa.
“Vay zu miah, mei maemm, es du mich geboahra hosht, en mann es es gans land shtreit mitt un digeyya is! Ich habb kenn geld glaynd un aw nix naus glaynd, un doch, alli-ebbah faflucht mich.”
“Du fashtaysht, oh Hah, denk an mich un gebb acht uf mich. Nemm's aus uf mei fafolkah fa mich. Du bisht geduldich, nemm mich nett vekk, denk droh es ich am fashpott vadda binn fa dei sayk.
Feichet eich nett veyyich em kaynich funn Babylon, deah es diah eich nau feichet diveyya. Feichet eich nett veyyich eem, sawkt da Hah, ich zayl bei eich sei fa eich frei macha un eich aus sei hand halda.