15 “Du fashtaysht, oh Hah, denk an mich un gebb acht uf mich. Nemm's aus uf mei fafolkah fa mich. Du bisht geduldich, nemm mich nett vekk, denk droh es ich am fashpott vadda binn fa dei sayk.
Doch, du kensht mich, oh Hah; du saynsht mich un broviahsht di gedanka in meim hatz veyyich diah. Shlayf si vekk vi shohf es gebutshaht vadda! Setz si raus fa da shlacht-dawk!
Oh Awlmechtichah Hah, du es di gerechta ausbroviahsht, un in's hatz un in di meind guksht; loss mich dich sayna's ausnemma uf eena, fa ich habb mei sach in dei hend gedu.
No habb ich di Lefiddah ksawt fa gay un sich rein macha, un gay di doahra vatsha so es da Sabbat-Dawk heilich kalda vatt. Denk an mich aw fa dess, oh mei Gott, un veis dei grohsi bamhatzichkeit un leevi zu miah.
Alli-mohl es ich shvetz muss ich naus greisha es heslichi gvald un fadauves am kumma is. Deich sell dutt's vatt Gottes miah yusht faniddahres un shpott bringa.
Si henn naus gegrisha mitt en laudi shtimm un henn ksawt, “Du Heilichah un Voahhaftichah Hah; vi lang voahtsht du fa selli richta uf di eaht, un si shtrohfa fa unsah bloot?”
Fasell, veil miah di furcht fumm Hah vissa, doon miah leit fashvetza. Da Hah vayst vass miah sinn, un ich hoff in eiyah innahlichi gedanka visset diah aw vass miah sinn.
Betzawlet nett zrikk vann letz gedu vatt zu eich, leevi breedah, avvah gevvet blatz fa da zann funn Gott, fa's is kshrivva, “Ich binn da vann vo shtrohft, ich betzawl viddah zrikk,” sawkt da Hah.
Un alli-ebbah es sei heisah, adda breedah, adda shveshtahra, adda faddah, adda muddah, adda kinnah, adda sei feldah falossa hott fa di sayk funn meim nohma, deah grikt en hunnaht mohl so feel, un eah grikt ayvich layva.
“Vay zu miah, mei maemm, es du mich geboahra hosht, en mann es es gans land shtreit mitt un digeyya is! Ich habb kenn geld glaynd un aw nix naus glaynd, un doch, alli-ebbah faflucht mich.”
“Meindsht du, oh Hah, vi ich shtandhaftich gloffa binn fannich diah mitt en folkumma hatz un habb gedu vass diah kfellich voah?” Un da Hiskia hott biddahlich keild.
Du hosht mei hatz ausbroviaht; du bisht zu miah kumma deich di nacht; du hosht mich broviaht un hosht nix kfunna. Ich habb ausgmacht es mei maul zayld nett sindicha.
Denk an da Tobia un da Sanballat, oh mei Gott, fa vass si gedu henn. Denk aw an's veibsmensh brofayt, di Noadia, un awl di anra brofayda es miah angsht gevva vella.
No hott da Samson gebayda zumm Hah un hott ksawt, “Oh Hah Gott, denk an mich, un mach mich shteik yusht dess ay mohl, so es ich di Philishtah zrikk betzawla kann fa mei zvay awwa nemma funn miah.”
Ich zayl dich macha vi en vand zu dee leit, en mavvah shteik gmacht mitt bronze; si zayla geyyich dich fechta, avvah zayla dich nett ivvah-kumma, veil ich bei diah binn un dich aus di kfoah hald,” so sawkt da Hah.
Avvah da Hah is bei miah vi en mechticha mann; selli es mich fafolka, zayla shtolbahra un si greeya's nett gedu. Si greeya's nett ausgricht un vadda fashohmd; iahra shohm vatt nee nett fagessa.
Avvah du vaysht awl iahra shkeems fa mich doht macha, oh Hah. So fagebb eena nett fa iahra evili sacha, un loss iahra sinda nett ausgrivva sei fannich diah. Loss si nunnah kshtatzt sei fannich diah, un shaff si ivvah in di zeit funn deim zann.”