1 “Vann ich als Israel hayla vill, dann sinn em Ephraim sei sinda abgedekt, un aw awl's evil sach es Samaria dutt. Si doon shlichtichi sacha; di deeb brecha nei in di heisah, un rawvah rawva di leit in di shtrohsa.
Vay zu eena, veil si vekk gloffa sinn funn miah! Si kumma folshtendich um veil si sich geyyich mich kshteld henn! Ich dayt gleicha si zrikk kawfa, avvah si sawwa leeya geyyich mich.
Oh Jerusalem, Jerusalem, du vo di brofayda doht machsht, un shtaynichsht selli vo zu diah kshikt sinn! Vi oft havvich vella dei kinnah zammah geddahra vi en glukk iahra beeblen unnich iahra flikkel dutt, avvah du hosht nett vella!
Jerusalem, Jerusalem, du vo di brofayda doht machsht un shtaynichsht dee vo zu diah kshikt voahra. Vi oft hett ich geahn dei kinnah zammah gegeddaht vi en glukk iahra beeblen unnich iahra flikkel nemd, avvah du hosht nett vella.
Dess is veil diah di adninga fumm Kaynich Omri haldet, diah doond awl di verka fumm Ahab sei haus, un lawfet vi si eich rohda. Fasell gebb ich eich ivvah zu eiyah ayya fadauves; eiyah leit zayla falacht sei, un diah misset da shpott funn anri leit drawwa.”
Selli es shveahra bei di abgettah funn Samaria, un sawwa, ‘Yusht so voah es dei gott laybt, oh Dan,’ adda, ‘so voah es da gott funn Beer-Seba laybt’— selli leit zayla falla un nimmi uf shtay.”
Di leit es in Samaria voona feicha sich fa's abgott-kalb faliahra an Beth-Aven. Di leit heila drivvah un so doon di preeshtah, selli preeshtah es sich kfroit henn ivvah demm kalb sei hallichkeit, veil's vekk gnumma vadda is.
“Heichet dess, diah preeshtah! Nemmet acht, diah leit funn Israel! Drayyet eiyah oahra, diah im kaynich-haus! Dess gericht is geyyich eich; diah sind en fall vadda an Mizpa, un en net auskshtrekt ivvah Thabor.
Es eldsht maydel hott Ohola kaysa un iahra shveshtah hott Oholiba kaysa. Si voahra mei un's voahra boova un mayt geboahra zu eena. Ohola is Samaria, un Oholiba is Jerusalem.
Dei eldshti shveshtah is Samaria es nadda funn diah voond mitt iahra mayt, un dei yingshti shveshtah es sauda funn diah voond mitt iahra mayt is Sodom.
‘Miah henn broviaht Babylon hayla, avvah see hott nett kayld sei kenna; losset see hokka un vella in unsah ayya land gay, fa iahra shtrohf langd nuff in da himmel, so hohch es di volka.
Vay zumm frecha krohn funn di siffah funn Ephraim, zu selli hallich blumm es am favelka is, dee es am evvahsht end funn en fruchtboahri valley hokt, zu selli shtatt es so hohch ohksenna is bei leit es am unnah gay sinn deich vei!
Da rosht un drekk fumm kessel is dei shand. Ich habb broviaht dich rein macha, avvah du hosht dich nett glost sauvah gmacht sei funn dei unreinichkeit. Fasell, zaylsht du nett viddah rein gmacht sei biss mei zann sich abgekeeld hott.
Vi kann ich dich ufgevva, Ephraim? Vi kann ich dich ivvah-drayya, Israel? Vi kann ich du zu diah vass ich habb zu Adama, adda vass ich habb zu Zeboim? Mei hatz is gedrayt in miah, un mei bamhatzichkeit lawft ivvah.
Di leit iahra recht is zrikk gedrivva, un gerechtichkeit is veit vekk; di voahheit hott kshtolbaht in di shtrohsa, un ufrichtichkeit kann nett nei gay.
Da Ephraim feedaht sich uf em vind, alli dawk gayt eah em east vind nohch, un macht may leeya un fadauves mitt gvald. Eah macht en bund mitt em land Assur, un shikt ayl zu Egypta.
Shvetzet zu di leit in di kaynich-heisah funn Asdod, un zu di leit in di kaynich-heisah funn Egypta, un sawwet: “Fasamlet eich uf di berga funn Samaria; saynet da unroo unnich iahra, un vi nunnah gedredda es iahra leit sinn.”