Fasell, hott's mich nau goot gedinkt, noch demm es ich alles fleisich nohch ksucht habb, un auskfunna habb vi dee sacha kshteaht henn, fa diah, mei goodah Theophilus, alles uf shreiva
Vo ich ksenna habb es si nett ufrichtich voahra veyyich di voahheit fumm Effangaylium, habb ich ksawt zumm Petrus fannich eena awl, “Vann du, vo en Yutt bisht—vann du laybsht vi di Heida un nett vi di Yudda, favass vitt du di Heida macha layva vi di Yudda?”
selli vo raus groofa voahra deich's foah-vissa funn Gott da Faddah, un voahra heilich gmacht bei em Geisht fa Jesus Christus heicha, un fa kshpritzt sei mitt seim bloot. Feel gnawt un fridda sei bei eich.
Di eldishti vo unnich eich sinn doon ich famohna. Ich binn aw en mitt-eldishtah vo zeiknis gebt zumm leides funn Christus, un vo aw en dayl havva zayld in di hallichkeit vass gvissa sei zayld.
Un nau bitt ich dich, fraw, nett es vann ich diah en nei gebott shreiva dayt, avvah dess vass miah katt henn fumm ohfang; naymlich, es miah nannah leeva sella.