1 Андел, коді водзынсӧ сёрнитіс мекӧд, бӧр локтіс да узян унмысь моз садьмӧдіс менӧ.
Ме садьми да восьті синмӧс, менам вӧтӧй вӧлі сьӧлӧм серти.
Кор сійӧ сёрнитіс мекӧд, ме садьӧс воштӧм морт моз кымынь куйлі му вылас. Но сійӧ инмӧдчис ме дінӧ да сувтӧдіс менӧ кок йылӧ.
Господь лӧньӧдіс мекӧд сёрнитысь анделӧс бур кывъясӧн.
Ме юалі мекӧд сёрнитысь анделлысь: «Мый тайӧ?» Андел вочавидзис: «Тайӧ сюръясыс найӧ, кодъяс вӧтлісны-разӧдісны Иудаысь, Израильысь да Ерусалимысь олысьяссӧ мукӧд муясӧ».
Ме юалі: «Ыджыдӧй, тайӧ кодъяс?» Мекӧд сёрнитысь андел шуис меным: «Ме тэныд петкӧдла, кодъяс найӧ».
Буретш сэки мыччысис андел, коді водзынсӧ сёрнитіс мекӧд. Мӧд андел локтіс сылы воча
«Тэ он тӧд, мый тайӧ?» – воча юаліс андел. «Ог, ыджыдӧй», – шуи ме.
Петыр ёртъясыскӧд чорыда узисны. Садьмӧм бӧраныс аддзисны Исуслысь дзирдлунсӧ да Сыкӧд сулалысь кык мортӧс.
