13 Господь лӧньӧдіс мекӧд сёрнитысь анделӧс бур кывъясӧн.
Ме аддзылі, мый найӧ вӧчисны, но Ме бурдӧда найӧс. Ме Ачым кута нуӧдны да бурдӧдны найӧс, Ме бурӧда шогалысьясӧс.
Господь тадзи висьталӧ: сы бӧрти, кор Вавилонын ті оланныд сизимдас во, Ме бурсьӧлӧмтча тіян дінӧ. Ме збыльмӧда тіян йылысь Ассьым бур кывйӧс да бӧр вайӧда тіянӧс асланыд муӧ.
Ӧтиыс на пиысь юаліс шабді паськӧма анделлысь, коді сулаліс ю весьтын: «Дыр-ӧ на виччысьны сійӧ кадсӧ, кор помасясны тайӧ шензьӧданаторъясыс?»
Ме юалі: «Ыджыдӧй, тайӧ кодъяс?» Мекӧд сёрнитысь андел шуис меным: «Ме тэныд петкӧдла, кодъяс найӧ».
Андел, коді водзынсӧ сёрнитіс мекӧд, бӧр локтіс да узян унмысь моз садьмӧдіс менӧ.
– Господь Саваоф тадзи висьталӧ: нёльӧд, витӧд, сизимӧд да дасӧд тӧлысьясӧ видзалан лунъясыс лоӧны нимкодясян лунъясӧн, шуда гажӧдчан лунъясӧн Иуда войтырлы. Кутчысьӧй збыляс да лӧнь олӧмас!
