13 Сьӧлӧмыд кӧ долыд, чужӧмыд югыд, сьӧлӧмыд кӧ шогалӧ, лолыд нюкыртчӧ.
Ӧксы юаліс: «Мыйла тэ шог чужӧма? Аддза, тэ он вись, но сьӧлӧмыд мыйыськӧ шогсьӧ». Ме зэв ёна повзи.
Майшасьӧмыд сьӧлӧмтӧ топӧдӧ, а бур кывйыд – гажӧдӧ.
Лӧнь сьӧлӧмыд вир-яйтӧ бурдӧдӧ, вежӧгтӧмыд лыястӧ сісьтӧ.
Шудтӧм мортлӧн став олан луныс шогӧн тырӧма, долыд сьӧлӧмалы быд лун гажа.
Долыд сьӧлӧмыд бурдӧдӧ, нюкыртчӧм лолыд лыястӧ косьтӧ.
Мӧдӧс кывзытӧг вочавидзысь – вежӧртӧм, сійӧ асьсӧ янӧдӧ.
«Мед оз майшась тіян сьӧлӧмныд. Эскӧй Енлы да эскӧй Меным.
Ми ошйысям, мый тайӧ муюгыдас олысьяскӧд, торйӧн нин тіянкӧд, вӧлім восьсаӧсь да веськыдӧсь, олім Енлысь кывзысьӧмӧн. Та вӧсна миян сьӧлӧмным оз мыжды миянӧс. Ми ӧд эгӧ асланым мывкыд серти олӧй, миянӧн веськӧдліс Енлӧн буралӧмыс.
Бурджык, ті кӧ прӧститанныд да бурӧданныд сійӧс, медым ёна шогсьӧмысла дзикӧдз эз нюкыртчы.
Ӧд Ен кӧсйӧм серти шогсьӧмыд бергӧдӧ мыжъясысь, а тасянь воӧ мездмӧм. Сідзкӧ, та йылысь жалитны оз ков! А мувывса шогъясыд вайӧдӧны кулӧмӧдз.
