12 Бӧр бергӧдчӧй, нывъясӧй. Верӧс саяд ме ог нин мун, ме пӧрысь нин. Весиг кӧ вӧлі на менам лача, мый тавой узя верӧскӧд да чужта,
Ӧвраам кымынь уськӧдчис муас, но ас кежас серӧктіс: «Вермас-ӧ сё арӧсалӧн пи чужны, а ӧкмысдас арӧса Сарра кага вайны?»
Иуда шуис Фамар моньыслы: «Мун овны дӧваӧн бать керкаад да виччысь Шелай пиӧйлысь быдмӧмсӧ». Шуис тадзи, ӧд поліс, мый Шелай вокъясыс моз кулас. Фамар бӧр муніс овны бать ордас.
Дӧва лыдӧ позьӧ пыртны квайтымын арӧсаӧс да сыысь ыджыдджык арлыда аньӧс, вӧлӧма кӧ сійӧ ӧтчыдысь верӧс сайын,
«Мунӧй гортаныд, нывъясӧй, – ӧлӧдіс Ноеминь. – Мыйла тіянлы мекӧд муннысӧ? Ме ӧд ог нин вермы чужтыны пиянӧс, медым найӧ сэсся босьтасны тіянӧс гӧтырӧ.
ті ӧмӧй виччысянныд пиянлысь быдмӧмсӧ? Та дыра верӧстӧг овны тіянлы сьӧкыд лоӧ. Менам сьӧлӧмӧй бӧрдӧ тіян вӧсна, ӧд ті мекӧд тшӧтш сьӧкыдаланныд. Но тайӧ курыд шогыс меным Господьсянь».
