11 «Мунӧй гортаныд, нывъясӧй, – ӧлӧдіс Ноеминь. – Мыйла тіянлы мекӧд муннысӧ? Ме ӧд ог нин вермы чужтыны пиянӧс, медым найӧ сэсся босьтасны тіянӧс гӧтырӧ.
Иуда шуис Фамар моньыслы: «Мун овны дӧваӧн бать керкаад да виччысь Шелай пиӧйлысь быдмӧмсӧ». Шуис тадзи, ӧд поліс, мый Шелай вокъясыс моз кулас. Фамар бӧр муніс овны бать ордас.
Онан тӧдіс, мый пиыс оз сылӧн ло. Та вӧсна вок гӧтырыскӧд узигӧн сійӧ кисьтліс кӧйдыссӧ му вылӧ, медым эз ло вокыслы пиыс.
Ӧтувъя овмӧс нуӧдысь вокъяс пӧвстысь кӧ кулас ӧти вокыс, кодлӧн абу пиыс, сылӧн гӧтырлы бокыса морт сайӧ мунны оз позь. Сійӧс мед босьтас гӧтырӧ кулӧм мортлӧн вокыс.
да шуавны: «Ми тэкӧд тшӧтш мунам тэнад войтырыд дінӧ».
Бӧр бергӧдчӧй, нывъясӧй. Верӧс саяд ме ог нин мун, ме пӧрысь нин. Весиг кӧ вӧлі на менам лача, мый тавой узя верӧскӧд да чужта,
