4 Му вылын олысьяс, гораа ошкӧй Господьӧс, сьылӧй-гажӧдчӧй да нимкодясьӧй!
Гым шыыс разалӧ енэж пасьтала, чардбиыс югнитӧ му помӧдзыс.
Сійӧ вӧрзьӧдӧ мусӧ, и подулыс пондӧ вӧрны.
Зэр пыдди Сійӧ мӧдӧдіс налы шер, ыпъялысь би мӧдӧдіс налӧн му вылӧ.
Шойччы, менам лолӧй, ӧд Господь тӧждысьӧ тэ вӧсна.
Найӧ тӧдӧмӧн дӧзмӧдісны Енсӧ, корисны Сылысь сёян сьӧлӧм сертиныс.
Найӧ шуасисны Енлы паныд да сёрнитісны: «Енмыс ӧмӧй вермас овтӧминын дасьтыны чӧскыд пызан?
Тэ – Медвылыссаыс став му пасьталаыс, Господьӧй, став енсьыс Тэ медвылын.
Сӧмын Господь эм збыль Енмыс, Сійӧ – ловъя Ен, помтӧг олысь Ӧксы. Сылӧн скӧралӧмысь муыс сыркакылӧ, Сылӧн ярлун водзын войтыръяс вынтӧмӧсь.
Енэжас воссис Енлӧн крамыс, и крамысь тыдовтчис Йитӧд куд. Сэки кутіс чардавны-гымавны, кылісны гора шыяс, муыс кутіс вӧрны, да киссис гырысь шер.
Енэжыс воссис менам син водзын, и сэтысь ме аддзи еджыд вӧлӧс да сы вылын Пукалысьӧс. Сылӧн нимыс – Эскана да Збыль, Сійӧ тышкасьӧ да мыждӧ веськыда.
