19 Тайӧ му вылас ме йӧз муысь локтысь кодь, эн дзеб меысь Ассьыд тшӧктӧмъястӧ.
Ме вӧтла ас пытшкысь наян мӧвпъяс, лёкыскӧд ме ог ӧтувтчы.
Помкатӧг менӧ мустӧмтысьыс унджык менам юрси дорысь, менӧ дзескӧдысьяс ёнмӧдчӧны, меным ковмас сетны весиг сійӧ, мый эг босьтлы налысь.
Сьылӧй Господьлы, ошкӧй Сылысь нимсӧ, лунысь-лун юӧртӧй, мый Сійӧ мездӧ.
Восьтӧй дзиръяястӧ, мед пырас сэті веськыда олысь войтыр, коді кутчысьӧ эсканлунас.
Господь мездас менӧ! Ми кутам сьывны-ворсны Господьлӧн крамын став олӧм чӧж.
А Езекей юаліс: «Мый серти ме тӧдмала, мый ме бара верма мунны Господьлӧн крамӧ?»
Шудаӧсь найӧ, кодъяс олӧны Енлӧн тшӧктӧм серти, ӧд Енмыс сетас налы пӧткӧдчыны Олӧмыслӧн пуысь да пырны тайӧ карас дзиръяӧдыс.
