7 Сійӧ – Господь, миян Енным, Сійӧ веськыда мыждӧ став му пасьтала.
Ен эз вунӧд Нойӧс да сыкӧд ковчегын кывтысь мувыв пемӧсъясӧс [лэбачьясӧс да гаг-веглясьысьясӧс]. Ен тшӧктіс кыпӧдчыны му вылын тӧвлы, и ваыс сувтіс.
Ӧд Сійӧ ловзьӧдӧ нюкыртчӧмаясӧс, Аслас бурнас пӧткӧдӧ тшыгъялысьясӧс.
Господьӧй, мед лоӧны шогманаӧсь Тэныд менам кывъясӧй да сьӧлӧмпытшса мӧвпъясӧй. Тэ менӧ Дорйысьыс да Мездысьыс!
Найӧ тӧдӧмӧн дӧзмӧдісны Енсӧ, корисны Сылысь сёян сьӧлӧм сертиныс.
кор выліас сувтӧдіс кымӧръяс, вынаӧн вӧчис йирпытшса ва петанінъяс,
Исус чеччис, ӧлӧдіс тӧвсӧ да тшӧктіс ваыслы: «Лӧнь, ланьт!» Тӧлыс ланьтіс, и вӧвлытӧм чӧв-лӧнь пуксис.
